معرفی ورزش های هوایی قسمت اول
- ورزش های هوایی!
یکی از دسته بندی های جدیدی که امروزه در دنیای ورزشی زیاد نام آن را می شنویم، ورزش های هوایی هستند.
ورزش های هوایی زیر شاخه ای نوپا و تازه وارد به عرصه ی ورزش کشور مان هستند که با دنیای مملو از هیجان شان حس ماجراجویی و تجربه ی این هیجانات را در بسیاری از جوانان تحریک کرده و آنها را از علاقه مندان و طرفداران پر و پا قرص خود ساخته اند. به طوری که امروزه ورزش های هوایی در ایران کاملا شناخته شده و طرفداران خودش را پیدا کرده و به جز جنبه ی تفریحی، جنبه ی حرفه ای نیز کسب کرده و حتی این طور به نظر می رسد که آینده ی بسیار روشنی در انتظار اهالی این گروه از ورزش هاست. البته ناگفته نماند که این گروه از ورزش ها با این سطح از هیجانات جنبه های نمایشی بسیاری نیز دارند.
درست است که سن ورزش های هوایی در ایران شاید به بیست سال هم نرسد، اما این ورزش سابقه ای طولانی و پر آوازه در دنیا به خصوص در آمریکا و اروپا و همچنین در کشور های آسیای شرقی دارد. در ایران ورزش های هوایی اولین بار توسط دو نفر به نام های : آقای حسن جعفری و آقای جعفر انصاری پایه گذاری شدند و به عنوان زیر مجموعه ای از گروه ورزش های کوهنوردی قرار گرفتند و کم کم شروع به فعالیت کردند.
ورزش های هوایی شامل زیر رده های زیر می شوند:
- سقوط آزاد Parachuting
- پاراگلایدینگ Paragliding
- کایت سواری Hanggliding
- پرواز با بالن Hot Air Balone
- بانجی جامپینگ Banjo Jumping
- کایتینگ Kite Surfing
- هواپیما های تفریحی Airplane
- پرواز با گلایدر Gliding
که مورد به مورد به آنها خواهیم پرداخت.
سقوط آزاد یا !Parachuting
شاید اگر قبل تر ها نام چتر بازی را می شنیدید، فقط و فقط به یاد نظامیان و مانوور هایشان می افتادید. اما امروزه چتر بازی یا حرکات ورزشی ای نظیر سقوط آزاد تنها محدود به ارتش و نظام نیست. بلکه به صورت یک شاخه ی ورزشی مجزا و پر هیجان دارای طرفداران خاص خودش است و شکلی همگانی به خود گرفته. حتی خوشبختانه محدودیت جنسیتی نیز ندارد. و هم برای بانوان و هم آقایان امکان پذیر است. کما اینکه امروزه شاهد شرکت کنندگان خانم بسیاری در ورزش های هوایی مانند همین سقوط آزاد و چتر بازی بوده ایم که چه به صورت تفریحی و چه به صورت حرفه ای در این زمینه حرفی برای گفتن دارند.
همان طور که قبلا با شما در میان گذاشتیم، ورزش های هوایی جنبه های نمایشی بسیاری نیز دارند. و حتما چتر بازان و سقوط آزاد کنندگان بسیاری را با هنر های نمایشی شان در حال پرش دیده اید که با حرکات هماهنگ و آکروباتیک در پرش های جمعی و یا به صورت انفرادی، پرش را برای خودشان و بینندگان هیجان انگیز تر و تماشایی تر می کنند.
لازم به ذکر است چتر بازی و سقوط آزاد، با وجود سباهت های عمده شان اما دو شاخه ی متفاوت از هم هستند. و در عمل دو شکل مختلف دارند. در چتر بازی پس از گذشت تنها چند ثانیه از پرش از هواپیما، چتر باز قلاب چتر را می کشد و چتر باز می شود. اما در سقوط آزاد که اولا چتر باز از ارتفاع بیشتری در مقایسه با چتر بازی میپرد، و دوما اینکه پس از پرش مسافت نسبتا زیادی را بدون چتر سقوط می کنند و وقتی به فاصله ی مشخصی از زمین رسیدند چتر را باز میکنند.
