اریس

سوغات تبریز قسمت اول

تبریز یکی از بزرگ‌ترین و زیباترین شهرهای کشورمان ایران است. این شهر دوران مختلفی را در طول تاریخ به خود دیده و حوادث زیادی را پشت سر گذاشته تا به شکل امروزی در آمده است. توریست‌های زیادی به این شهر زیبا و تاریخی سفر می‌کنند و به عنوان ره‌آورد سفرشان سوغات تبریز را همراه می‌برند.
تبریز یک کلان شهر در شمال غربی ایران و مرکز استان آذربایجان شرقی می‌باشد. از دیرباز مرسوم است که توریست‌هایی که به این شهر سفر می‌کنند هنگام بازگشت سوغات تبریز را با خود همراه می‌برند تا یاد و خاطره سفر را همیشه در خاطر خود حک کنند. تبریز بزرگ‌ترین شهر آذری نشین و قطب اقتصادی این منطقه است که جاذبه‌های تاریخی فراوانی را درون قلب خود دارد. این شهر زیبا حوادث تاریخی بسیاری را از سر گذرانده است و در طول حکومت پادشاهان گذشته مدت زمان طولانی پایتخت ایران زمین بوده است. در ادامه معروف‌ترین سوغات تبریز معرفی شده‌اند تا هنگام سفر با تور تبریز آن‌ها را تهیه کنید.
نوقا، یکی از جذاب‌ترین و خوشمزه‌ترین سوغات تبریز
یکی از خوشمزه‌ترین سوغات تبریز که توانسته رتبه نخست را در بین خوراکی‌های معروف این شهر به دست بیاورد نوقا است. این شیرینی شبیه به گز است و طعمی منحصر به فرد دارد.
شکر، گلوکز مایع، نان میکادو، شیره یا عسل، سفیده تخم مرغ، وانیل، کره و مغزهایی مانند فندق و گردو مواد تشکیل دهنده این خوراکی خوشمزه هستند. برای تهیه این شیرینی خوشمزه باید ابتدا کف قالب را چرب کرده و سپس یک لایه از نان میکادو را کف قالب بگذارید. سپس شکر، گلوکز مایع و عسل یا شیره را درون ظرفی قرار داده و حرارت دهید تا شکر آب شود.
این محلول باید به اندازه‌ای جوش بخورد که دمای آن به حدود 130 درجه سانتیگراد برسد. در این مرحله باید سفیده تخم مرغ را به اندازه‌ای هم بزنید که به حالت کف سفید رنگ در بیاید. حال باید شیره را به آرامی به سفیده اضافه کنید و هم بزنید. پس از این که شیره جذب سفیده شد و مواد حالت گرفتند باید مواد را لایه لایه درون قالب بریزید و در بین لایه‌ها مغزهای مورد نظر را قرار دهید. حال باید یک ورق دیگر از خمیر میکادو را روی مواد قرار دهید و مواد را فشار دهید تا خوب به هم بچسبند. پس از سرد شدن نوقا می‌توانید آن را با یک چاقوی چرب شده تیز برش بزنید و استفاده کنید.
قرابیه تبریز، یک شیرینی مخصوص و منحصر به فرد
قرابیه یکی دیگر از سوغات تبریز است که از شیرینی‌های منحصر به فرد این شهر به حساب می‌آید. قرابیه یک شیرینی گران قیمت و با ارزش است و تبریزی‌ها از آن برای پذیرایی در مهمانی‌های خاص و ویژه استفاده می‌کنند.
مواد اولیه این شیرینی از شکر، سفیده تخم مرغ، وانیل، بادام خام پوست کنده و مخلوطی از مغزها مانند پسته و گردو تشکیل شده است. برای تهیه این شیرینی ابتدا باید بادام را چرخ کنید تا به شکل پودر در آید. سپس باید پودر بادام را با سفیده تخم مرغ زده شده و شکر و وانیل مخلوط نمایید. در این مرحله خمیر صاف و یکدستی خواهید داشت که باید آن را درون ماسوره ریخته و سپس با فشار ماسوره هر بار مقداری از آن را درون سینی فر چرب شده بریزید. حال باید مغزها را روی شیرینی‌ها ریخته و دمای فر را روی 200 درجه تنظیم کنید. بعد از حدود 20 دقیقه شیرینی‌ها آماده هستند و می‌توانید آن‌ها را به همراه چای نوش جان نمایید.با توجه به این که این شهر سوغات بسیار زیادی دارد، در مقاله دوم دیگر سوغات تبریز معرفی شده‌اند و به شما پیشنهاد می‌کنیم حتماً مقاله بعدی را نیز مطالعه نمایید.

آشنایی با زوربینگ

همه چیز درباره ی ورزش زوربینگ Zorbing

زوربینگ Zorbing نام یکی از ورزش ها و تفریحات بسیار مهیجی است که شاید از سال های اخیر نام آن را میان عجیب و غریب ترین ورزش ها و تفریحات دنیا دیده باشید. تصور کنید بدون هیچ کنترلی روی هدایت و عدم تعادلتان درون یک توپ در پستی بلندی ها پرت می شوید و در جریانید، در عین حال این اطمینان را دارید که آسیبی بهتان نخواهد رسید و در ایمنی کامل هستید و خطری تهدیدتان نمی کند.

زوربینگ Zorbing در واقع شکل متفاوتی از تجربه ای ماجراجویانه و هیجان انگیز در ورزش است و طرفداران خاص خودش را دارد. شما در زوربینگ توپ های بسیار بزرگی را می بینید که در دشت یا میان آب بدون کنترل و هدایتگر در حال حرکت اند و ورزشکار درون آن قرار گرفته است و همراه با توپ غلت می خورد و به این طرف و آن طرف سرخوشانه پرت می شوند.

زوربینگ انواع مختلفی دارد که مهم ترین شکل آن به لحاظ مکان اجرای آن، در دریا ( آب ) و در دشت ها و سطوح صاف و شیبدار ( خشکی ) می باشند. وسیله ی اصلی و در واقع تنها ابزار این تفریح و ورزش مهیج فقط یک توپ مخصوص بزرگ است. که در ظرفیت های یک نفره و چند نفره ساخته شده اند. جنس و ظاهر این توپ ها پلاستیکی و شفاف است به گونه ای که داخل توپ و ورزشکار درون آن را به راحتی خواهید دید. این توپ ها عموما چند لایه بوده که لایه ی درونی آنها با داشتن مقداری آب نقش ضربه گیر را داشته و همچنین مشکل گرمای درون توپ را برای فرد یا افرادی که داخل آن قرار دارند تا حدی حل می کند.

به طور کلی اجزای تشکیل دهنده ی توپ های ورزش زوربینگ ابتدا توپ هایی کوچک با لایه های محافظ و لایه های هوا می باشند که درون توپ بزرگ تری قرار می گیرند و روی زمین غلت می خورند.

امروزه با گسترش و افزوده شدن علاقه مندان این تفریح مهیج مسابقاتی نیز برای این علاثه مندان در نظر گرفته شده است.

قوانین بازی

افراد برای نحوه ی انجام این ورزش یا تفریح ابتدا می توانند انتخاب کنند تک نفره آن را انجام دهند یا چند نفره و سپس بنا به میل شان توپی با ظرفیت مناسب انتخاب کنند. در حین آن افراد دو حالت را نیز می توانند انتحاب کنند. اینکه درون توپ به صورت معلق و آزاد قرار گیرند، و یا به صورت بسته و بدون حرکت. معمولا زوربینگ در خشکی در مناطقی انجام می شود که دارای تپه ها و پستی بلندی های صاف و یک دست هستند. و زوربینگ های آبی نیز در دریا ها یا استخر های بزرگ انجام می شود.

روزبینگ هم دسته بندی بزرگسال دارد و هم با اختصاص دادن و ایجاد شرایطی امکان استفاده ی کودکان را نیز فراهم کرده است.

تاریخچه ی زوربینگ

ورزش زوربینگ Zorbing اولین بار توسط دو نفر به نام های “دیوید آکرز” و ” آندرو آکرز و در نیوزلند اختراع شد و سپس آوازه ی آن کم کم به سایر نقاط دنیا هم رسید. و امروزه در ایران هم طرفدارانش را پیدا کرده است. و در صدد احداث مکان هایی برای اختصاص دادن به آن هستند.

کمپر

آشنایی با کمپر

کمپر

امروزه با وجود دغدغه ها و مشکلات سرسام آوری که در شهرهای بزرگ برای مردم پدید آمده است بسیاری از خانواده ها ترجیح می دهند تا در روز های آخر هفته خود را به دامان طبیعت بسپارند و از این طریق تجدید روحیه کنند. آنچه که در ایران شاهد هستیم تعداد کمی از اقامتگاه های تفریحی در طبیعت است و به همین دلیل خانواده ها با مشکل مکان برای استراحت در شب مواجه هستند. کشور های اروپایی از این نقص استفاده کرده و ماشین هایی با امکان استراحت تولید نموده اند. Camper نامیست که به این ماشین ها اطلاق می شود و به معنای خانه ی در حال حرکت می باشد. در اغلب کمپر ها تجهیزات و امکانات برای یک سفر تفریحی فراهم آمده و آشپزخانه، حمام، سرویس بهداشتی و مکانی برای استراحت تعبیه شده است. در این نوع ماشین ها اگرچه امکانات در سطح محدودی وجود دارد اما می تواند بهترین حالت یک مسافرت ایده آل به جنگل و طبیعت باشد.

کمپر ها در دو نوع به بازار عرضه می شوند: در نوع اول آن به شکل ون، به یک ماشین متصل شده و ماشین آن را می کشد. در این حالت بهتر است علائم اخطار و سایر علائم روی ون نصب شده باشد تا امنیت آن در حین رانندگی فراهم شود.

نوع دوم کمپر ها ماشین های دو کابینه ای بوده که قسمت عقبی آن ها پوشیده شده و درون آن تجهیزات لازم اضافه شده است. نوع دوم کمپر ها در سال های اخیر بیشتر از نوع اول مورد استقبال قرار گرفته است.

ایران نیز تولید کننده ی بسیاری از ماشین های باری دو کابینه است که در نوع خود بی نظیرند و می توانند به بهترین نحو به کمپر تبدیل گردند.

واردات کمپر در ایران در سال های اخیر بسیار کم و شاید به همین خاطر است که اغلب استفاده از این ماشین های پر کابرد در میان ایرانیان مرسوم نبوده و گاه کمبود آن در کشور به فراموشی سپرده شده است.

این در حالیست که در سایر کشور ها تولید کمپر با اشکال متنوع و کاربری های متفاوت روز به روز گسترش می یابد و اغلب نیز با استقبال مواجه خواهد شد. انواعی از بهترین کمپر های تولیدی در دنیا با نام های گوناگون به شرح ذیل تولید و به بازار عرضه شده است:

  • The Opera
  • Volkner Mobil Performance
  • Sealander
  • Al Houdaj
  • eleMMent Palazzo
  • و….

در هر کدام از این کمپر ها به ویژگی خاصی توجه شده و آن ها را از یکدیگر متمایز نموده است. برخی از کمپر ها علاوه بر تجهیزاتی که در آن ایجاد شده است، امکانی فراهم کرده تا یک خودروی شخصی نیز همراه آن حمل شود. اگرچه کمپر های با این ویژگی اندازه ای بزرگتر از کمپر های معمولی دارند اما تجهیزات درون آن بیشتر بوده و می توان با آن سفر های طولانی تری را انجام داد.

خودرو های کاروانی کمپر نیز ابعادی بزرگ دارند و ظرفیت تعداد نفرات آن ها به همین اندازه بستگی دارد. برخی عقیده دارند که استفاده از کمپر ها در ایران با مشکلات قانونی زیادی مواجه است که البته به دلیل وجود تعداد کمی از کمپر در کشور این خلا های قانونی بدیهی است.

کمپر ها می توانند بهترین وسیله استراحتی به جای یک هتل لوکس در قلب جنگل باشند و بهتر است برای ورود این محصولات به ایران و یا تولید داخلی چاره ای اندیشیده شود.

پاراسل

آشنایی با پاراسل و اسکی روی آب

  • پاراسل Parasel !

اگر که جز علاقه مندان به ورزش های آبی و تفریحات آبی هستی، بی شک پاراسل جز تفریحات مورد علاقه تان هواهد بود. پاراسل یکی از لذت بخش ترین و هیجان انگیز ترین انواع تفریحات و ورزش های آبی است. تعریف کلی پاراسل می شود چتر بازی بر فراز دریا و تجربه ی لذت بخش همزمانی از آب و باد و پرواز است. پاراسل در واقع به چتری که با آن موفق به پرواز می شوید نیز گفته می شود. در این ورزش مهیج شما به وسیله ی چتر هایی که به آنها پاراسل می گویند و به کمک یک طناب محکم به قایق متصل می شوند پرواز را تجربه می کنید. قایق با سرعت در آب حرکت می کند و باعث ارتفاع گرفتن هرچه بیشار چتر پاراسل می شود و شما را به دنبالش در هوا می کشد. در واقع با این اوصاف تقریبا می توان گفت که پاراسل هم در دسته ی ورزش های هوایی قرار می گیرد و هم در دسته ی ورزش های آبی.

پاراسل نیاز به آموزش خاصی ندارد، فقط کافیست پیش از سوار شدن بر چتر های پاراسل، به کمک و با همراهی یک کاربلد در این زمینه، خودتان را به تجهیزات ایمنی لازم برای این کار مجهز کرده و منتظر حرکت قایق و اوج گرفتن تان بمانید. مدت زمان پاراسل های تفریحی عموما 10 دقیقه است و پس از پایان این مدت قایق به سمت ساحل رفته و از سرعتش می کاهدف با اینکار شما به همراه چتر در ساحل به آهستگی فرود می آیید.

 

 

 

  • اسکی روی آب

یکی دیگر از زیر شاخه های پر طرفدار ورزش های آبی، اسکی روی آب است. اسکی روی آب هم مانند زیر شاخه های دیگر ورزش های آبی به دلیل استقبال قابل توجه عده ی زیادی دوستدارانش، جنبه های تفریحی بسیاری نیز پیدا کرده است. و دیده می شود که همه ساله خصوصا در فصول گرم سال یا در سفر به شهر های ساحلی، توریست ها یا بومیان علاقه زیادی به آن نشان داده اند. این ورزش آبی در آمریکا متولد شد و در آنجا پیشرفت چشمگیری در حتی بخش مسابقات بدست آورد.

در اسکی روی آب شما وسیله ی ساده ای در اختیار دارید که اصطلاحا به آن همان اسکی می گویند، آنرا به پا می کنید و روی آن می ایستید، و بعد توسط یک وسیله ی آبی موتور دار یا همان قایق های موتوری، روی آب کشیده می شوید. قایق ها با سرعت حدودا 30 کیلومتر در ساعت شما را به دنبال خود روی سطح آب می کشند، و وظیفه ی مهم شما حفظ تعادل و جهت دهی درست به تخته ی اسکی زیر پایتان است.

اسکی روی آب انواع گوناگونی دارد. مانند اسکی با تخته، اسکی در آب های خروشان، اسکی پرشی و نمایشی، که از جمله اشکال متفاوت اجرای اسکی هستند. مسابقات اسکی معمولا در پیست ها آبی با طول 200 متر و عرض 20 الی 25 متر برگزار می شوند که به وسیله ی توپ های بادی یا گوی های شناور حریمش مشخص شده است. برخورداری از قدرت بدنی کافی و بالا تنه ای قوی از شروط شرکت در این مسابقات و سطح پیشرفته ی آن است. برای اینکه باید بتوانید به خوبی دستگیره ای که با آن توسط یک طناب به قایق وصل شده اید را بگیرید و تعادلتان را حفظ کنید.