پست‌ها

بانجی جامپینگ

بانجی جامپینگ

ورزش بانجی جامپینگ Banjo Jumping  !

شما باید خیلی با دل و جرات و اهل ماجراجویی های پر ریسک باشید که بانجی جامپینگ را به عنوان تفریح و ورزش مورد علاقه تان انتخاب کنید. زیرا در اوج تجربه هیجان انگیز و جذابش نمیتوان خطرات احتمالی آن را نادیده گرفت. در بانجی جامپینگ افرادی را خواهید دید که از ارتفاع ساختمان ها و برج های خیلی بلند، یا از بالای کوه و هر سطح مرتفعی در طبیعت رو به پایین می پرند و سقوط را تمام و کمال تجربه می کنند. اما پیش از فرود کامل جایی بین زمین و سطح مرتفعی ای که از آن پریده بودند، در هوا معلق می مانند. و به کمک طناب بسیار محکمی که عملکرد کشسانی دارد دواره به جای اولشان بازگردانده می شوند.

اما طناب یا مسایل امنیتی در بامجی جامپینگ هر چقدر هم که رعایت شود، باز هم آن فشار و وحشتی که افراد هنگام سقوط به آن شکل تجربه می کنند را نمی توان تصور کرد و هر کسی نمی تواند خودش را در چنین موقعیتی قرار دهد. زیرا می دانیم ترس از ارتفاع یکی از ترس های بنیادین و بزرگ بشر است و کسانی که خودشان را با آن، در چنین شرایطی رو به رو می کنند به راستی شهامت بسیاری دارند.

  • ابزار مورد نیاز در بانجی جامپینگ

بانجی جامپینگ یکی از ورزش هایی است که ابزار و تجهیزات مورد نیاز بسیار کمی دارد. و در واقع می توان گفت تمام چیزی که در حین این ورزش پر هیجان نیاز دارید، یک طناب محکم است که به دهانه هایی که برای گرفتن بدن تعبیه شده اند متصل است، و چیز دیگری که باید به آن مجهز باشید، جسارت و شهامت خودتان است!

 

 

طناب های بانجی جامپینگ فلزی از جنس لاستیک های فشرده شده هستند که دارای انعطاف پذیری بسیار بالایی بوده و از قدرت و ظرفیت کافی برای تحمل وزن و فشار و حرکات ناگهانی برخوردار می باشند. این طناب ها درون غلاف های پنبه ای نرمی قرار می گیرند، و انواع متفاوتی از نظر سایز و ضخامت و درجه ی تحمل دارند. اما اکثر طناب های موجود و مورد استفاده ضخامتی در حدود 1 تا 3.8 اینچی دارند. برای حفظ ایمنی بهار است به ازای هر 22.5 وزن، یک طناب به دهنه ی نگه دارنده ی بدن متصل شود. با این حال دیده شده که در بعضی موارد در برگزاری بانجی جانپینگ، برخی از یک طناب و برخی دیگر از 5 یا 6 طناب استفاده کرده اند.

دیگر عضو تشکیل دهنده ی وسیله ی پرش بانجی جامپینگ، دهنه ی نگه دارنده ی بدن است که از آسیب رسیدن به فرد جلوگیری می کند. دهنه های نگه دارنده دو نوع هستند. یکی Full Body است که کل بدن را مانند جلیقه های نجات در بر می گیرد. و دیگری دهنه هایی که مانند یک گیره قوزک پا را در بر می گیرند که در برخی مدل های آن دیده شده که تا ساق پا ها بالا آمده و کل ساق را نیز می پوشانند.

به طور کلی در هر ورزشی چه با احتمال خطر و ریسک بالا و چه امن و بی خطر، بهتر است به تمام چهارچوب ها و استاندارد های آن ورزش پیش از انجام دادن آن وارد و واقف باشید و حتما طبق راهنمایی های مربی و راهنمای تان عمل کنید.

 

 

بالن

معرفی ورزش های هوایی قسمت اول

  • ورزش های هوایی!

یکی از دسته بندی های جدیدی که امروزه در دنیای ورزشی زیاد نام آن را می شنویم، ورزش های هوایی هستند.

ورزش های هوایی زیر شاخه ای نوپا و تازه وارد به عرصه ی ورزش کشور مان هستند که با دنیای مملو از هیجان شان حس ماجراجویی و تجربه ی این هیجانات را در بسیاری از جوانان تحریک کرده و آنها را از علاقه مندان و طرفداران پر و پا قرص خود ساخته اند. به طوری که امروزه ورزش های هوایی در ایران کاملا شناخته شده و طرفداران خودش را پیدا کرده و به جز جنبه ی تفریحی، جنبه ی حرفه ای نیز کسب کرده و حتی این طور به نظر می رسد که آینده ی بسیار روشنی در انتظار اهالی این گروه از ورزش هاست. البته ناگفته نماند که این گروه از ورزش ها با این سطح از هیجانات جنبه های نمایشی بسیاری نیز دارند.

درست است که سن ورزش های هوایی در ایران شاید به بیست سال هم نرسد، اما این ورزش سابقه ای طولانی و پر آوازه در دنیا به خصوص در آمریکا و اروپا و همچنین در کشور های آسیای شرقی دارد. در ایران ورزش های هوایی اولین بار توسط دو نفر به نام های : آقای حسن جعفری و آقای جعفر انصاری پایه گذاری شدند و به عنوان زیر مجموعه ای از گروه ورزش های کوهنوردی قرار گرفتند و کم کم شروع به فعالیت کردند.

 

ورزش های هوایی شامل  زیر رده های زیر می شوند:

 

  • سقوط آزاد Parachuting
  • پاراگلایدینگ Paragliding
  • کایت سواری Hanggliding
  • پرواز با بالن Hot Air Balone
  • بانجی جامپینگ Banjo Jumping
  • کایتینگ Kite Surfing
  • هواپیما های تفریحی Airplane
  • پرواز با گلایدر Gliding

که مورد به مورد به آنها خواهیم پرداخت.

 

سقوط آزاد یا  !Parachuting

شاید اگر قبل تر ها نام چتر بازی را می شنیدید، فقط و فقط به یاد نظامیان و مانوور هایشان می افتادید. اما امروزه چتر بازی یا حرکات ورزشی ای نظیر سقوط آزاد تنها محدود به ارتش و نظام نیست. بلکه به صورت یک شاخه ی ورزشی مجزا و پر هیجان دارای طرفداران خاص خودش است و شکلی همگانی به خود گرفته. حتی خوشبختانه محدودیت جنسیتی نیز ندارد. و هم برای بانوان و هم آقایان امکان پذیر است. کما اینکه امروزه شاهد  شرکت کنندگان خانم بسیاری در ورزش های هوایی مانند همین سقوط آزاد و چتر بازی بوده ایم که چه به صورت تفریحی و چه به صورت حرفه ای در این زمینه حرفی برای گفتن دارند.

همان طور که قبلا با شما در میان گذاشتیم، ورزش های هوایی جنبه های نمایشی بسیاری نیز دارند. و حتما چتر بازان و سقوط آزاد کنندگان بسیاری را با هنر های نمایشی شان در حال پرش دیده اید که با حرکات هماهنگ و آکروباتیک در پرش های جمعی و یا به صورت انفرادی، پرش را برای خودشان و بینندگان هیجان انگیز تر و تماشایی تر می کنند.

لازم به ذکر است چتر بازی و سقوط آزاد، با وجود سباهت های عمده شان اما دو شاخه ی متفاوت از هم هستند. و در عمل دو شکل مختلف دارند. در چتر بازی پس از گذشت تنها چند ثانیه از پرش از هواپیما، چتر باز قلاب چتر را می کشد و چتر باز می شود. اما در سقوط آزاد که اولا چتر باز از ارتفاع بیشتری در مقایسه با چتر بازی میپرد، و دوما اینکه پس از پرش مسافت نسبتا زیادی را بدون چتر سقوط می کنند و وقتی به فاصله ی مشخصی از زمین رسیدند چتر را باز میکنند.