بایگانی برچسب برای: ابیانه

ابیانه

جاذبه های گردشگری ابیانه

  • درباره ی روستای تاریخی ابیانه

روستای کوهستانی ابیانه یکی از روستاهای دیدنی و خارق العاده ی ایران است که هم از نظر زیبایی بصری و هم به لحاظ موقعیت جغرافیایی و پیشینه و آثار تاریخی پر بارش دارای جاذبه های گردشگری بسیاری برای گردشگرانی خواهد بود که ابیانه را برای گشت و گزار انتخاب می کنند. که در ادامه شما را با وجه های گوناگون این روستای تاریخی خوش منظر آشنا خواهیم کرد.

  • موقعیت جغرافیایی روستای ابیانه

ابیانه به طور کلی زیر مجموعه ی استان اصفهان محسوب می شود.

ابیانه از سمت شمال غرب در 40 کیلومتری شهرستان نطنز و از سمت غرب در 20 کیلومتری جاده نطنز و کاشان و از سمت جنوب غرب نیز در 80 کیلومتری شهر کاشان قرار گرفته است. و از سمت جنوب نیز به رودخانهبرز رودمنتهی می شود.

ارتفاع روستای ابیانه از سطح دریا را چیزی در حدود 2220 متر محاسبه کرده اند.

ابیانه در واقع جز روستاهای کوهستانی ایران محسوب می شود. و در قسمت دامنه ی رشته کوه های مرکزی ایران، به نام کوه های کرکس قرار گرفته است. این قرار گرفتن در میان رشته کوه های متعدد ابیانه را دارای ساختاری دره ای شکل کرده است.

تمدن این روستای تاریخی به 4 هزار سال و در واقع به زمان حکومت صفویه بر میگردد. زیرا ابیانه در حالت کلی در منطقه ای ییلاقی قرار داشت و اکثر درباریان دوست داشتند برای تفریحات و فراغت در این روستای خوش آب و هوا اقامت داشته باشند.

ساختار و معماری خانه های ابیانه که از گذشته تا کنون بدون تغییر باقی مانده است به 3 دوره ی حکومت صفویان، سلجوقیان و دوره ی قاجار مربوط می شود. اگر از دور به بافت خانه ها نگاه کنید ساختار مکعبی شکل و رنگ سرخ آنها نظرتان را در ابتدا جلب خواهد کرد. و می توان گفت بافت مسکونی روستای ابیانه از جهاتی شما را یاد روستای پلکانی ماسوله نیز خواهد انداخت.

  • زبان مردم روستای ابیانه

زبان اهالی روستای ابیانه فارسی است. اما دارای لهجه ی خاص جغرافیای خودشان مرسوم به لهجه ی ابیانه ای هستند.

  • آب و هوا و فصول مناسب برای سفر به ابیانه

ابیانه روستایی ییلاقی ست و بهترین فصول برای سفر و گشت و گذار در آن فصول بهار و تابستان می باشند. اما نمی توان گفت دیدار از آن در فصول دیگر خالی از لطف خواهد بود.

اما به طور کلی دارای آب و هوایی ترکیبی از آب و هوای مدیترانه ای و معتدل و خشک است. تابستان هایی بدون باران اما خنک و زمستان های مملو از باران و برف دارد.

  • فرهنگ و آداب و رسوم دیرینه ی ابیانه

معمولا در روستاهای تاریخی پایبندی به آداب و رسوم و سنت های دیرین در میان مردم پر رنگ تر دیده می شود. ابیانه نیز از این دست روستاهاست که مردمش روی پیشینه و رسوم سنتی خود تعصب خاصی دارند.

  • یکی از این رسوم پوشیدن لباس محلی توسط اهالی آن است، که برای مردان شلوار های پارچه ای گشاد و بلند و معمولا سیاه رنگ است، و شامل پیراهن، قبا و تمون و جلیقه و شال برای کمر و گیوه های محلی می شود. و برای زنان نیز پیراهن های بلند با پارچه های گلدار و چارقد های سفید است که و جزییاتی که شامل سربند، روسری یا همان چارقد، عرقچین و شلیته و یل و جوراب و پاپوش می شود.
  • شغل و حرفه ی اصلی و عموم مردم در ابیانه دامداری و کشاورزی و باغداری است که معمولا نیز از روش های سنتی آن را اداره می کنند. و زنان نیز در این روستا هم پای مردان در اقتصاد و کار فعالیت های چشمگیری دارند. یه عنوان مثال در گذشته یکی از راه های کسب در آمد در میان زنان این روستا، بافتن گیوه هایی با دست بود که مورد استقبال و توجه گردشگران نیز بسیار واقع می شد.
  • از دیگر رسوم باستانی روستای ابیانه می توان به مراسم با شکوه 4شنبه سوری آنها اشاره کرد. که برایشان جز مراسم بسیار ارزشمند و با هویت تاریخی می باشد. طی آن ابتدا به رسم عموم ایرانیان آتش به پا کرده و از روی آن با آیین خاص می پرند. و سپس طی مراسم دیگری به صورت نمادین، از بام هایشان بوته های خشک را آتش زده و به پایین پرت می کنند.

جاذبه های ابیانه قسمت دوم

نام ابیانه شکل تغییر یافته ای از گویشی محلی به نام اویانه بوده است.ریشه ی این نام به دو واژه ی وی ( Vi ) به معنی بید و واژه ی ویانه ( Viyaneh) به معنی بیدستان باز می گردد. در زبان محلی نام روستای ابیانه را با گویش محلی این منطقه ویونا ( Viuna )  می خوانند. انتخاب این نام برای این روستا مربوط به گذشته ی این منطقه می شود. زیرا سر تا سر این روستا در گذشته پوشیده از درخت های بید بوده و به بیدستانمعروف بود.

اما به مرور و با گذشت زمان واژه ی ویونا به واژه ی اویانه برای خواندن نام این روستا تغییر کرد و امروز نیز با شکل نهایی اش یعنی ابیانه نامیده می شود.

روایت دیگری نیز در باب وجه تسمیه ی ابیانه وجود دارد که برخی معتقدند این نام در ابتدا ” آب یانه ” بوده است که به شکل فعلی اش در آمده است.

جاذبه های تاریخی روستای ابیانه

ابیانه یکی از اسناد معتبر تاریخی ایران به شمار می آید. با در بر داشتن مکان های ارزشمند تاریخی بسیاری همچون آتشکده ها، قلعه های تاریخی، زیارتگاه ها و مساجد، آسیاب ها و آب انبار ها، خانقاه و کاروانسرا هایی که حالا تبدیل به جاذبه های تاریخی این روستا شده است، یکی از قطب های گردشگری ایران است که در خارج از ایران نیز آوازه ی بسیاری یافته است

1. آتشکده: یکی از قدیمی ترین آثار به جا مانده از دوره ی ساسانی آتشکده های روستای ابیانه است که نمونه و بازمانده ای از معبد های زرتشتیان است. و در گذشته مکانی بود برای برگزاری مراسمات مذهبی و به جا آوردن آیین زیبای زرتشتی.
2. قلعه های تاریخی: ابیانه دارای 3 قلعه ی تاریخی ست که حدودا قدمت آنها به دو قرن پیش و دوره ی یاغی گیری باز میگردد. و نام های به ترتیب قلعه ی پال، قلعه ی هرده، و قلعه ی پاله می باشد.
3. خانقاه ابیانه: بنایی ست که ساخت آن مربوط به زمان شاه عباس صفوی می باشد. این بنا بافتی آجری داشته و با تاق های ضربی شکل و طرح ها و معماری دوره ی صفویان آراسته شده است. خانقاه ابیانه ساختمانی 3 طبقه برای استراحت و آسایش شاهان دوره ی صفوی بوده.
4. آب انبار: آب انبار ها از دیگر جاذبه های دیدنی ابیانه محسوب می شوند که امروزه دیگر از آنها استفاده نمی شود اما یادگار ارزشمندی از پیشینه ی این منطقه است. 4 آب انبار معروف ابیانه عبارتند از: آب انبار میان ده، آب انبار پر زله، پالیزه و پس باغچه. که هر کدام در محله ای جدا واقع شده اند.

 

سوغات ابیانه

اگر به ابیانه سفر کردید، به شما پیشنهاد می شود حتما از لبنیات این روستا بچشید. زیرا دارای لبنیاتی درجه یک و با کیفیت می باشد. از سایر سوغات خوراکی و صنایع دستی این روستا می توان به موارد زیر اشاره داشت:

1. لواشک
2. گردو
3. بادام
4. آلو
5. گلیم های دست بافت
6. قالی های دست بافت
7. زیور آلات تزیینی
8. دیوار کوب های تزیینی