معرفی ورزش های هوایی قسمت دوم

• پاراگلایدینگ Paragliding !

 

اولین بار تقریبا در سال 1986 میلادی بود که کوهنوردان سوییسی برای پایین آمدن از کوه از وسیله ای که امروز آن را با نام پاراگلایدر میشناسیم کمک گرفتند. اما آغاز کشف و شکل گیری ورزش پاراگلایدینگ را می توان مربوط به حدودا سال 1960 میلادی و ناسا دانست. که در آن سالها برای برای کاهش و جلوگیری از صدماتی که سفینه های فضایی در هنگام فرود آمدن متحمل می شدند، برای فرود از چتر استفاده کردند. که همان چتر های آن روزها تغییر شکل داده و به گلایدرهای جذاب امروزی تبدیل شدند. پاراگلایدینگ یا همان ” پرش به وسیله گلایدر یا چتر بال” یکی از شاخه های ورزشی و تفریحی هیجان انگیز و بسیار جذاب است که هم جنبه ی تفریحی و تفننی، و هم جنبه ی رقابتی دارد. پاراگلایدینگ در واقع رویای دور از انتظار انسان را به نوعی بر آورده ساخت و تحقق بخشید. جوری که شما میتوانید به آرامی روی سطح شیبداری نظیر کوه به سمت پایین شروع به دویدن کنید و آهسته به کمک گلایدر از زمین جدا شوید و پرواز را تجربه کنید، بدون اینکه نیاز باشد برای پرواز در آسمان از ارتفاع دلهره ای آوری سقوط کنید. به همین دلیل در پاراگلایدر به هیچ عنوان ترس و اضطراب افتادن و سقوط به شما دست نخواهد داد.

پاراگلایدینگ به عنوان یک رشته ی ورزشی توانسته از سالهای دور تا کنون پیشرفت چشمگیری را داشته باشد و تجربه ی شیرین و لذت بخش پرواز و معلق شدن در هوا را به علاقه مندانش در بستری امن و کم خطر هدیه دهد. یادگیری آن بسیار ساده است و جا به جایی وسیله ی پرواز یا همان گلایدر به دلیل کم حجم و کم وزن بودن نیز بسیار بی دردسر و راحت است. نیازی نیست شما برای تجربه پرواز با گلایدر تحصیلات مربوط به پرواز یا شغل مرتبطی داشته باشید. اگر که می توانید از پس مخارج آن بر بیایید، یا یک آموزش ساده به راحتی می توانید پرواز با گلایدر را تجربه کنید و لذت ببرید. امروزه تقریبا حدود بیش از 500 هزار گلایدر باز در سرتاسر دنیا داریم که بدون تحصیلات حرفه ای در این زمینه، تنها با آموزشی مختصر مشغول تحقق بخشیدن به رویای پرواز خود هستند.

 

گلایدرها یا همان چتر بال ها هیچگونه موتوری برای پرواز و اوج گرفتن ندارند، بلکه تمام مراحل شروع به پرواز تنها با کمک پا های شخص صورت می گیرد. و سپس شخص توسط سلول های هوایی که در قسمت بال پاراگلایدر وجود دارند، وقتی که بال در معرض هوا قرار می گیرد، به آهستگی اوج می گیرند. جنس بال گلایدرها از پارچه های نایلونی خاصی هستند که به وسیله ی بند هایی بسیار محکم و قابل اطمینان از جنس “کولار” و به کمک یک اتصال فولادی مستحکم به صندلی شخص در حال پرواز وصل می شوند و شخص را در بر می گیرند. پاراگلایدر در واقع هیچ سازه ی خاص و اسکلت داخلی و خارجی ای در ساختارش ندارد، و ساختارش تنها شامل همان بال، بند ها و صندلی است. به همین دلیل برای پرواز با گلایدر نیاز به شرایط خاص امنیتی و محیطی دارید. که اولین شرط آن این است که محل یا سایت پرواز شما به قله دسترسی داشته باشد و رو به باد باشد. از دیگر فاکتورهای مکان یا سایت مناسب پاراگلایدر، داشتن فضای باز کافی و مسطح و کم شیب برای فرود آمدن و پهن شدن وسیله ی پرواز یا همان گلایدر است. پس یافتن ارتفاع مناسب که تمام شرایط لازم را داشته باشد را پیش از پرواز با گلایدر فراموش نکنید تا تجربه ی امن تر و بهتری داشته باشید.