• پاراگلایدینگ Paragliding !

 

اولین بار تقریبا در سال 1986 میلادی بود که کوهنوردان سوییسی برای پایین آمدن از کوه از وسیله ای که امروز آن را با نام پاراگلایدر میشناسیم کمک گرفتند. اما آغاز کشف و شکل گیری ورزش پاراگلایدینگ را می توان مربوط به حدودا سال 1960 میلادی و ناسا دانست. که در آن سالها برای برای کاهش و جلوگیری از صدماتی که سفینه های فضایی در هنگام فرود آمدن متحمل می شدند، برای فرود از چتر استفاده کردند. که همان چتر های آن روزها تغییر شکل داده و به گلایدرهای جذاب امروزی تبدیل شدند. پاراگلایدینگ یا همان ” پرش به وسیله گلایدر یا چتر بال” یکی از شاخه های ورزشی و تفریحی هیجان انگیز و بسیار جذاب است که هم جنبه ی تفریحی و تفننی، و هم جنبه ی رقابتی دارد. پاراگلایدینگ در واقع رویای دور از انتظار انسان را به نوعی بر آورده ساخت و تحقق بخشید. جوری که شما میتوانید به آرامی روی سطح شیبداری نظیر کوه به سمت پایین شروع به دویدن کنید و آهسته به کمک گلایدر از زمین جدا شوید و پرواز را تجربه کنید، بدون اینکه نیاز باشد برای پرواز در آسمان از ارتفاع دلهره ای آوری سقوط کنید. به همین دلیل در پاراگلایدر به هیچ عنوان ترس و اضطراب افتادن و سقوط به شما دست نخواهد داد.

پاراگلایدینگ به عنوان یک رشته ی ورزشی توانسته از سالهای دور تا کنون پیشرفت چشمگیری را داشته باشد و تجربه ی شیرین و لذت بخش پرواز و معلق شدن در هوا را به علاقه مندانش در بستری امن و کم خطر هدیه دهد. یادگیری آن بسیار ساده است و جا به جایی وسیله ی پرواز یا همان گلایدر به دلیل کم حجم و کم وزن بودن نیز بسیار بی دردسر و راحت است. نیازی نیست شما برای تجربه پرواز با گلایدر تحصیلات مربوط به پرواز یا شغل مرتبطی داشته باشید. اگر که می توانید از پس مخارج آن بر بیایید، یا یک آموزش ساده به راحتی می توانید پرواز با گلایدر را تجربه کنید و لذت ببرید. امروزه تقریبا حدود بیش از 500 هزار گلایدر باز در سرتاسر دنیا داریم که بدون تحصیلات حرفه ای در این زمینه، تنها با آموزشی مختصر مشغول تحقق بخشیدن به رویای پرواز خود هستند.

 

گلایدرها یا همان چتر بال ها هیچگونه موتوری برای پرواز و اوج گرفتن ندارند، بلکه تمام مراحل شروع به پرواز تنها با کمک پا های شخص صورت می گیرد. و سپس شخص توسط سلول های هوایی که در قسمت بال پاراگلایدر وجود دارند، وقتی که بال در معرض هوا قرار می گیرد، به آهستگی اوج می گیرند. جنس بال گلایدرها از پارچه های نایلونی خاصی هستند که به وسیله ی بند هایی بسیار محکم و قابل اطمینان از جنس “کولار” و به کمک یک اتصال فولادی مستحکم به صندلی شخص در حال پرواز وصل می شوند و شخص را در بر می گیرند. پاراگلایدر در واقع هیچ سازه ی خاص و اسکلت داخلی و خارجی ای در ساختارش ندارد، و ساختارش تنها شامل همان بال، بند ها و صندلی است. به همین دلیل برای پرواز با گلایدر نیاز به شرایط خاص امنیتی و محیطی دارید. که اولین شرط آن این است که محل یا سایت پرواز شما به قله دسترسی داشته باشد و رو به باد باشد. از دیگر فاکتورهای مکان یا سایت مناسب پاراگلایدر، داشتن فضای باز کافی و مسطح و کم شیب برای فرود آمدن و پهن شدن وسیله ی پرواز یا همان گلایدر است. پس یافتن ارتفاع مناسب که تمام شرایط لازم را داشته باشد را پیش از پرواز با گلایدر فراموش نکنید تا تجربه ی امن تر و بهتری داشته باشید.

 

 

• همه چیز درباره ورزش زمستانی مهیج لوژ سواری LUGE

لوژ  LUGE یا لوژ سواری یکی از ورزش های زمستانی بسیار مهیج و جذاب است که حتما در تلویزیون مسابقاتش را دیده اید. لوژ ها در واقع سورتمه هایی هستند با نحوه ی استفاده ی کمی متفاوت. ورزشی که در آن ورزشکار به صورت خوابیده به پشت، روی این سورتمه ها یا تخته های مخصوص لوژ سواری قرار گرفته، دست هایش را در کنار بدنش میگذارد و در یک مسیر مارپیچ یخی سر میخورند. خواستگاه ورزش لوژ سواری را می توان سوییس و کانادا دانست، زیرا هم بیشترین آمار در تعداد شرکت کننده را دارند و هم اکثر مسابقات این رشته در این دو کسور برگزار می شود. لوژ تقریبا در سال 1870 میلادی بود که به عنوان یک ورزش به طور رسمی شناخته شد، و اولین دوره ی مسابقاتش نیز در همان سال 1870 در کشور سوییس برگزار شد. همچنین در سال 1964 نیز برای نخستین بار، حضور در میان ورزش های زمستانی در المپیک را هم تجربه کرد. تخته های لوژ سواری با ظرفیت های تک نفره و دو نفره طراحی شده اند. که تخته های لوژ تک نفره وزنی معادل 21 تا 25 کیلوگرم دارند، و تخته های لوژ دو نفره وزنی حدود 25 تا 30 کیلوگرم. رمز این ورزش زمستانی در این است که لوژ سوار سعی کند تمام وزن خود را به عقب متمایل کرده و به کمک دو قطعه ی فولادی که در قسمت پایینی تخته ی لوژ و زیر کفش هایش تعبیه شده اند، هدایت لوژ و تهادلش را حفظ کند و در مواقع نیاز از آنها به عنوان ترمز استفاده کند. زیرا هیچ وسیله ی خاصی یا حتی ترمزی برای کنترل و هدایت سورتمه های لوژ سواری وجود ندارد.

سرعت لوژ سوار در این ورزش در حدود 130 تا 140 کیلومتر در ساعت است. و می توان گفت لوژ سواری یکی از حساس ترین ورزش ها در زمینه ی قوانین ثبت زمان است. زیرا هر ثانیه در ثبت زمان در این ورزش از اهمیت ویژه ای برخوردار است و در واقع زمان با در نظر گرفتن هزارم ثانیه ثیت می شود. و قانون زمان گیری آن معمولا اینگونه است که در اکثر مسابقات لوژ سواری، ایتدا 4 بار رکورد گیری زمانی انجام می شود و سپس در نهایت اقدام به ثبت می کنند. لوژ سواری در پیست های یخی متناسب با نیازهای این ورزش انجام می گیرد که معمولا طول مسیر در این پیست ها به 1000 متر می رسد و دارای 12 پیچ نسبتا تند است.

سرعت زیاد این ورزش، و عدم کنترل و هدایت لوژ توسط لوژ سوار، آنرا به یکی از پر ریسک ترین و پر خطر ترین ورزش های زمستانی تبدیل می کند. اما وجود همه ی این احتمالات نیز نتوانسته از طرفداران و علاقه مندان این ورزش مهیج و جذاب بکاهد و مانع شرکت دوستدارانش در این رشته ی ورزشی شود. از جمله تجهیزاتی که برای لوژ سواری به آن نیاز دارید می توان به ابتدا یک سورتمه یا تخته ی لوژ، بنا به ظرفیت دلخواهتان اشاره کرد و سپس یک لباس یکسره ی مناسب برای لوژ سواری و همچنین کفش های مخصوصش و مهم تر از همه ی اینها کلاه ایمنی لوژ سواری که یک شیشه ی مخصوص هم برای محافظت از کل صورتتان دارد. و می توان گفت بدون آن حتی فکر لوژ سواری را هم نباید بکنید.

• درباره ی روستای تاریخی ابیانه

روستای کوهستانی ابیانه یکی از روستاهای دیدنی و خارق العاده ی ایران است که هم از نظر زیبایی بصری و هم به لحاظ موقعیت جغرافیایی و پیشینه و آثار تاریخی پر بارش دارای جاذبه های گردشگری بسیاری برای گردشگرانی خواهد بود که ابیانه را برای گشت و گزار انتخاب می کنند. که در ادامه شما را با وجه های گوناگون این روستای تاریخی خوش منظر آشنا خواهیم کرد.

• موقعیت جغرافیایی روستای ابیانه

ابیانه به طور کلی زیر مجموعه ی استان اصفهان محسوب می شود.

ابیانه از سمت شمال غرب در 40 کیلومتری شهرستان نطنز و از سمت غرب در 20 کیلومتری جاده نطنز و کاشان و از سمت جنوب غرب نیز در 80 کیلومتری شهر کاشان قرار گرفته است. و از سمت جنوب نیز به رودخانه “برز رود” منتهی می شود.

ارتفاع روستای ابیانه از سطح دریا را چیزی در حدود 2220 متر محاسبه کرده اند.

ابیانه در واقع جز روستاهای کوهستانی ایران محسوب می شود. و در قسمت دامنه ی رشته کوه های مرکزی ایران، به نام کوه های کرکس قرار گرفته است. این قرار گرفتن در میان رشته کوه های متعدد ابیانه را دارای ساختاری دره ای شکل کرده است.

تمدن این روستای تاریخی به 4 هزار سال و در واقع به زمان حکومت صفویه بر میگردد. زیرا ابیانه در حالت کلی در منطقه ای ییلاقی قرار داشت و اکثر درباریان دوست داشتند برای تفریحات و فراغت در این روستای خوش آب و هوا اقامت داشته باشند.

ساختار و معماری خانه های ابیانه که از گذشته تا کنون بدون تغییر باقی مانده است به 3 دوره ی حکومت صفویان، سلجوقیان و دوره ی قاجار مربوط می شود. اگر از دور به بافت خانه ها نگاه کنید ساختار مکعبی شکل و رنگ سرخ آنها نظرتان را در ابتدا جلب خواهد کرد. و می توان گفت بافت مسکونی روستای ابیانه از جهاتی شما را یاد روستای پلکانی ماسوله نیز خواهد انداخت.

• زبان مردم روستای ابیانه

زبان اهالی روستای ابیانه فارسی است. اما دارای لهجه ی خاص جغرافیای خودشان مرسوم به لهجه ی ابیانه ای هستند.

• آب و هوا و فصول مناسب برای سفر به ابیانه

ابیانه روستایی ییلاقی ست و بهترین فصول برای سفر و گشت و گذار در آن فصول بهار و تابستان می باشند. اما نمی توان گفت دیدار از آن در فصول دیگر خالی از لطف خواهد بود.

اما به طور کلی دارای آب و هوایی ترکیبی از آب و هوای مدیترانه ای و معتدل و خشک است. تابستان هایی بدون باران اما خنک و زمستان های مملو از باران و برف دارد.

• فرهنگ و آداب و رسوم دیرینه ی ابیانه

معمولا در روستاهای تاریخی پایبندی به آداب و رسوم و سنت های دیرین در میان مردم پر رنگ تر دیده می شود. ابیانه نیز از این دست روستاهاست که مردمش روی پیشینه و رسوم سنتی خود تعصب خاصی دارند.

• یکی از این رسوم پوشیدن لباس محلی توسط اهالی آن است، که برای مردان شلوار های پارچه ای گشاد و بلند و معمولا سیاه رنگ است، و شامل پیراهن، قبا و تمون و جلیقه و شال برای کمر و گیوه های محلی می شود. و برای زنان نیز پیراهن های بلند با پارچه های گلدار و چارقد های سفید است که و جزییاتی که شامل سربند، روسری یا همان چارقد، عرقچین و شلیته و یل و جوراب و پاپوش می شود.
• شغل و حرفه ی اصلی و عموم مردم در ابیانه دامداری و کشاورزی و باغداری است که معمولا نیز از روش های سنتی آن را اداره می کنند. و زنان نیز در این روستا هم پای مردان در اقتصاد و کار فعالیت های چشمگیری دارند. یه عنوان مثال در گذشته یکی از راه های کسب در آمد در میان زنان این روستا، بافتن گیوه هایی با دست بود که مورد استقبال و توجه گردشگران نیز بسیار واقع می شد.
• از دیگر رسوم باستانی روستای ابیانه می توان به مراسم با شکوه 4شنبه سوری آنها اشاره کرد. که برایشان جز مراسم بسیار ارزشمند و با هویت تاریخی می باشد. طی آن ابتدا به رسم عموم ایرانیان آتش به پا کرده و از روی آن با آیین خاص می پرند. و سپس طی مراسم دیگری به صورت نمادین، از بام هایشان بوته های خشک را آتش زده و به پایین پرت می کنند.

محصولات اسکارپا scarpa

معرفی برند اسکارپا:

شرکت اسکارپا در سال 1938 میلادی توسط خانواده پاریسوتا در کشور ایتالیا تاسیس شد. این شرکت در ابتدای فعالیت خود به صورت یک کارگاه کوچک به تولید کفش های دست دوز فعالیت داشت و به تدریج و با رشد و گسترش این کمپانی امروزه برند اسکارپا به عنوان یکی از بزرگترین تولید کننده کفش های کوهنوردی در دنیا شناخته شده است. با توسعه فعالیت این کمپانی و استفاده از آخرین تکنولوژی روز دنیا در زمینه علوم فیزیک، شیمی، پزشکی و محیط زیست و با بهره گیری از زیباترین طراحی ها در تولید محصولات خود توانسته گامی بلند در سطح بین المللی بردارد و تولیدات فوق العاده با کیفیت و مدرنی را به بازار جهانی عرضه کند.

شرکت اسکارپا انواع گوناگونی از کفش ها از قبیل کفش پیاده روی، کفش‌های هیمالیانوردی و آلپاین جهت استفاده کوهنوردان و گردشگران را تولید می‌کند. پیشرفت شرکت اسکارپا همچنان ادامه دارد و این برند امروزه تبدیل به یک پیشرو در جهان برای طراحی و تولید کفش های کوهستانی و گردشگری با ارائه طیف وسیعی از محصولات بدل شده است.

معرفی محصولا اسکارپا:

شرکت ایتالیایی اسکارپا جزو فعال ترین شرکت های تولید کفش های کوهنوردی و طبیعت گردی در جهان محسوب می شود. در حال حاضر دو نمونه از تولیدات این شرکت، یکی در رده کفش های فنی و تکنیکال و دیگری در رده کلاسیک و نیمه فنی جزو پر طرفدارترین تولیدات این کمپانی می باشند.

 

کفش Ribelle-Mountain-Tech-OD شرکت اسکارپا در سری کفش های تکنیکال و فنی فوق سبک قرار دارد. این کفش مناسب برای صعودهای سبک می باشد. به واسطه استفاده از نوعی الیاف مصنوعی با قابلیت ارتجاعی بسیار زیاد و همچنین نفوذ ناپذیری آن این مدل کفش فوق العاده راحت در ناحیه مچ، ساق و روی پا می باشد. انعطاف پذیری بالای مچ در این مدل کفش اسکارپا امکان مانورهای سریع و حرکت های انفجاری را به راحتی امکانپذیر می کند. در واقع این مدل کفش با طراحی ویژه و کیفیت بالا راه را برای تولید نسل جدید تولید کفش های کوهنوردی و صعودهای آلپی باز کرده است.

به طور کلی کفش مدل Ribelle کمپانی اسکارپا ویژه کوهنوردان حرفه ای می باشد که سبک بودن و چسبندگی کفش برایشان خیلی مهم است. ویژگی دیگر این مدل کفش با استفاده از لایه میانی و جاذبه ضربه پلی یورتان سبک و عاج های بسیار مدرن چسبندگی بالایی برای سطح های خشک و خیس را داراست. همچنین با طراحی و تعبیه شکاف هایی در قسمت پاشنه کفش عبور از مسیرهای فنی و یخ زده را آسان می کند.

 

 

یکی دیگر از کفش های پرطرفدار کمپانی اسکارپا با عنوان Scarpa Phantom از مدل کفش های صعودهای بلند می باشد. در این نوع کفش از تکنولوژی کفش های سنگین زمستانی استفاده شده است. وجود زیپ های ضد آب در این کفش که مقاومت بسیار بالایی در نفوذ آب و یخ دارد از ویژگی های منحصر به فرد این کفش می باشد. از دیگر ویژگی های این کفش استفاده از لایه از آلومینیم از نفوذ سرما به داخل کفش جلوگیری می کند. همچنین به کارگیری الیاف نارگیل و فیبر کربن در این کفش سبب سبک شدن و راحتی کوهنوردان جهت صعودهای طولانی و سنگین می شود. مدل Phantom 8000 کفش اسکارپا با وزن 1310 گرم یکی از سبک ترین کفش های هیمالیانوردی در جهان محسوب می شود.