تنگه واشی قسمت دوم
علاوه بر جاذبه های نام برده در بالا، شما می توانید تجربیات جالب دیگری در این تنگه ها را تجربه کنید که برایتان بسیار تازگی خواهد داشت که همه و همه سفر به تنگه واشی را برایتان یکی از فراموش نشدنی ترین سفر ها خواهد کرد.
علاوه بر جاذبه های نام برده در بالا، شما می توانید تجربیات جالب دیگری در این تنگه ها را تجربه کنید که برایتان بسیار تازگی خواهد داشت که همه و همه سفر به تنگه واشی را برایتان یکی از فراموش نشدنی ترین سفر ها خواهد کرد.
اگر جز علاقه مندان به تفریحات آبی باشید، حتما دلتان خواسته برای یک بار هم که شده غواصی را امتحان کنید. غواصی یکی از زیر شاخه های رشته های ورزشی و تفریحی آبی ست که به شما این فرصت را می دهد تا دنیای شگفت انگیز و پر ماجرای زیر آب را کشف کنید. در حالت کلی غواصی را می توان مهارتی برای شناور ماندن زیر آب و همراه با وسایل تنفس مصنوعی ( یا بدون این وسایل ) دانست. که امروزه عده ی بسیاری علاقه مند به دنبال کردن آن به عنوان یک ورزش یا یک تفریح هیجان انگیز هستند.
لازم به ذکر است که غواصی به جز جنبه های تفریحی و ورزشی، از جنبه های دیگری برخوردار است. از غواصی در عرصه های پژوهشی، صنعتی، و نظامی نیز، با کاربری ها و اهداف متفاوت استفاده می شود. در ایران حدود یک دهه است که غواصی به پا شده، اما با تاسیس پایگاه های ویژه ای برای این ورزش نوپا در شمال و جنوب کشور، و با استقبال چشمگیری که از آن شد، روند رو به رشدی را در پیش گرفته است. غواصی نیز مانند سایر رشته های ورزشی برای خود به صورت مستقل باشگاهی دارد که افراد می توانند با عضو شدن در آن و دیدن آموزش های لازم و کافی در کلاس های آموزش غواصی در حتی مسابقات مربوط به این رشته نیز شرکت کنند.
غواصی به لحاظ نوع اجرایش از انواعی متفاوت، با اسامی مختلف برخوردار است. که در زیر به نمونه هایی از آن میپردازیم:
• اسکوبا مدار باز : که در این حالت به کنک سیستم های تنفسی بازدم های غواص درون آب خالی می شوند.
• اسکوبا مدار بسته : این سیستم تنفسی پیشرفته در غواصی قادر است بازدم غواص را پالایش کرده و با حذف کردن دی اکسید کربن موجود در بازدم، آن را دوباره تبدیل به اکسیژن برای او کند.
به جرات می توان گفت که دریاچه باداب سورت یکی از شگفتی های خارق العاده ی طبیعت و یکی از بی نظیر ترین دریاچه های دنیاست. نمونه ی دریاچه باداب سورت را در هیچ کجای دیگری در ایران نخواهید یافت و جالب است بدانید نمونه ی چنین دریاچه ای در دنیا شاید فقط دو مورد یافت شود.
ساختار پلکانی دریاچه باداب سورت و آبی که سرچشمه اس در دل کوه قرار دارد، و بر روی مسیر پلکانی جاری شده و رنگ هایی که بازتاب حوضچه های آب این مسیر پلکانی ست، همه و همه شما را مجذوب خواهد کرد.
گفتنی ست که دریاچه باداب سورت در سال 1387 ثبت آثار طبیعی ملی ایران شد.
دریاچه باداب سورت در جنوب شهرستان ساری و در استان مازندران قرار گرفته است. در بخش چهار دانگه ی شهرستان ساری، و در دهستان پشت کوه و در دل روستای سورت واقع شده است.
ارتفاع چشمه های باداب سورت از سطح دریا به چیزی در حدود 1841 متر می رسد.
مساحت دریاچه باداب سورت را در حدود 3 هکتار تخمین زده اند، که از هر جهت به یکی از شگفتی های طبیعت ختم می شود.
دریاچه باداب سورت از شمال به تپه ها و ارتفاعات مملو از جنگل هایی که با درختان برگ سوزنی پوشیده شده اند می رسد، از سمت جنوب به دره های سبز، از سمت شرق در جوار ارتفاعاتی که دارای گیاهان بوته ای ست و از سمت غرب نیز، به روستای اروست ختم می شود.
وقتی به روستای سورت رسیدید و به سمت دریاچه باداب سورت راهی شدید از دور با دیدن شکوه و منظره ی خارق العاده ای که این دریاچه ی پلکانی برایتان ایجاد می کند یقینا حیرت زده خواهید شد و همانجا در دلتان خواهید گفت چه خوب که اینجا را دیده اید.
منظره ی باداب سورت ترکیب دلچسب و زیبایی از طبیعت کوهستان، ابرهایی که تا زیر پای تان قرار دارند و دریاچه و آبشاری پلکانی ست که آب از کوه به سمت سطوح نا منظم و طبقاتی پای کوه جاری می شود. و نمی توانید تصور کنید قدم زدن بر روی این صخره ی پله ای که در هر گام تان آب چشمه پای تان را نوازش خواهد کرد، تا چه اندازه رویایی و لذت بخش می باشد. آب های دریاچه ی باداب سورت به تنهایی نیمی از این واقعیت که این دریاچه یکی از شگفتی های طبیعت ایران است را برایتان بازگو خواهند کرد. آب هایی که با رنگ های اخرایی، سبز، سرخ و گاهی حتی سیاه شما را مات و مبهوت وا خواهند داشت. حالا تصور کنید وقتی در این دریاچه قدم میزنید زیر پایتان سنگ هایی با رنگ هایی خاص خواهید دید که در زیر آب و با تابش نور خورشید و بازتابش زیبایی محیط و لذت تان را چندین برابر خواهند کرد.
جالب است بدانید که دریاچه باداب سورت دارای دو چشمه می باشد که آب های شان از نظر رنگ و حتی مزه با هم دارای تفاوت می باشند. این امر یکی از عوامل بسیار نادری ست که به آسانی در هرکجای دنیا شاهد آن نخواهید بود. اما این نیز یکی از شگفتی های دیگر باداب سورت می باشد که آب آن در برخی نقاط شور و در برخی نقاط شیرین است.
شاید برایتان جالب باشد بدانید که نام این دریاچه ی جادویی از کجا آمده است. باداب سورت در لغت به معنای شدت آب های گازدار می باشد. در واقع این واژه ی سورت است که به معنای شدت اثر می باشد. البته گفتنی ست که در زبان محلی به دریاچه باداب سورت “اروست وائو” یا “اروست بادو” نیز می گویند.
علاقه مندان به خودرو و ماشین باز ها حتما با اصطلاح تیونینگ Tuning یا تیون کردم خودرو ها آشنا هستند. تیونینگ در واقع به معنی ارتقا و رشد فنی و ظاهری یک ماشین است. به بیان ساده تر تیونینگ روشی است برای ارتقای سرعت و شتاب خودرو و زیبا تر کردنش. در پروسه ی تیونینگ از گذشته تا به امروز دو نوع تیونینگ داشته ایم.
تیونینگ به این صورت است که در آن با تعویض و دستکاری فنی قطعات داخلی، خودرو و عملکردش و ویژگی های ظاهری اش را از جوانب مختلفی تحت تاثیر قرار می دهند. این دستکاری به این صورت است که برخی از اجزای داخلی موتور و سیستم بسته شده روی خودرو توسط کارخانه را با قطعات دلخواه دیگری عوض می کنند تا قدرت ماشین شان را بیشتر کرده و ظاهرش را نیز تاثیر گذار تر کنند.
اما تیونینگ کردن یا به اصطلاح تیون آپ کردن خودرو ها توسط افراد و خودرو داران کمی ممکن بود ناشیانه صورت گیرد. از این جهت کارخانه های تولید کننده و خودروسازی ها خودشان خدماتی در زمینه ی تیونینگ برای خودرو ها به صورت مجزا در نظر گرفتند. که علاقه مندان می توانستند پس از خریداری خودرو، ماشین شان را به کارخانه سپرده و تقاضای تیون آپ کردن داشته باشند.
متاسفانه در ایران به دلیل در اختیار نداشتن کارگاه های تخصصی مخصوص تیون آپ و عدم دسترسی به تجهیزات حرفه ای و مطمعن و پر هزینه بودن این کار معمولا در سطح حرفه ای انجام نمی شود و فقط به موارد زیر محدود می شود:
اما در خارج از ایران به دلیل کمتر بودن محدودیت ها وسعت عمل بیشتری دارند و تعویض یا ارتقا را در بخش های بیشتری اعمال می کنند. نظیر:
تیونینگ را نمی توان به عنوان یک ویژگی یا تغییر همیشه مثبت در خودرو ها دانست. زیرا عملا در تیونینگ TUNING خودروها، قطعات اولیه و استانداردی که در ساخت شان با توجه به متناسب بودن آن قطعات با خودرو بر روی آنها طراحی و نصب شده است را بر میدارند و قطعات جدیدی جای آنها نصب می کنند، و یا اینکه با اضافه کردم قطعات بیشتر سعی در ارتقای عملکرد خودرو از بعضی جهات می کنند تا خودروی خود را به یک خودروی نمایشی تبدیل کنند. اما باید در نظر داشت با اعمال این تغییرات خودرو را در وضعیتی قرار می دهند که از حالت طبیعی و استاندارد خود فاصله دارند و ممکن است ایمنی خودو را تا حد زیادی کاهش دهد و حادثه آفرین باشد. از این جهت است که تیونینگ کردن در همه جا تقریبا دارای سقف مشخصی است که اگر خودرو داران آن را رد کنند، دیگر مجاز به استفاده از ماشین شان در اماکن عمومی نخواهند بود. و ایران یکی از کشورهایی ست که اگر ماشین را در آن بیش از حد مجاز تیون آپ کرده باشید، به شما اجازه ی استفاده از آن را در سطح شهر را نخواهد داد و در صورت مشاهده اقدام به جریمه ی سرنشین می کنند.
قلعه الموت یا معروف به قلعه حسن یکی از مکان های ارزشمند و منحصر به فرد ترین بنا ها و دژ های تاریخ ایران است که اگر شما به عنوان گردشگر علاوه بر طبیعت گردی، علاقه مند به تاریخ، معماری و باستان شناسینیز باشید، قلعه الموت جز مکان هایی خواهد بود که می بایست ببینید. در ادامه شما را با وجه های مختلف این قلعه ی تاریخی آشنا خواهیم کرد.
✓ موقعیت جغرافیایی و تاریخی قلعه الموتقلعه الموت از توابع استان قزوین محسوب می شود و در بخش شمال شرقی و در ارتفاع کوهی در روستای گازرخان واقع شده است.
این قلعه در فراز کوه و میان پرتگاه های عمیق و شکاف های خارق العاده و رو به طبیعتی بی نظیر واقع شده است.
ارتفاع قلعه الموت بر فراز کوه از سطح دریا به 2100 متر می رسد.
طول قلعه الموت حدود 120 متر و عرض آن نیز با توجه به تغییر در بخش های گوناگون قلعه بین 10 تا 30 متر می باشد.
قلعه الموت به طور کلی دارای دو بخش شرقی و غربی می باشد، که به دلیل اختلاف ارتفاع آنها، قلعه ی شرقی را در گذشته با نام های زیر می خواندند:
و قلعه غربی آن را نیز به دلیل کم ارتفاع بود و کوچکتر بودن با نام های زیر می خواندند:
دیوار های قلعه ی شرقی به دلیل ساخته شدن از سنگ و گچ آسیب کمتری را نسبت به بخش های غربی متحمل شده اند.
جالب است بدانید تنها راه ورودی و نفوذ به قلعه ی الموت از سمت بخش شمال شرقی آن است، زیرا قلعه الموت بر فراز کوهی ست که هر چهار سمت آن دره قرار دارد.
در گذشته روایاتی بود که بیان می داشت قلعه الموت محل زندانی کرد افراد در دوره ی صفوی بوده است. اما بسیاری از تحقیقات باستان شناسی و تاریخی اذعان داشته اند که این مکان به هیچ عنوان محل زندانی افراد نبوده است، و حتی ساکنین آن افرادی با جایگاه اجتماعی بالا بوده اند.
قلعه الموت را می توان یکی از شگفتی های معماری و تاریخی زمان صفویان دانست. که ساخت آن طبق مستندات پژوهشی به سال 226 هجری قمری باز می گردد، اما در سال 483 هجری قمری قلعه الموت به تصور حسن صباح در می آید.
حسن صباح حدود 35 سال در این قلعه اقامت کرد.
قلعه الموت به دلیل اینکه محل سکونت حسن صباح که یکی از برجسته ترین شخصیت های قوم اسماعیلیه ( از مخالفین فرمانروایان بغداد و سلسله ی سلجوقی ) بوده شهرت فراوانی یافته و در گذشته به قلعه حسننیز شناخته می شد. و به آشیانه ی عقاب نیز معروف بوده.
در سال 654 هجری قمری قلعه الموت به دستور هلاکو خان به آتش کشیده شد. و طبق روایات از ویرانه های آن برای نگهداری زندانیان استفاده کردند.
اما دوباره در سال 930 هجری قمری و با شروع پادشاهی شاه طهماسب در دوره ی صفوی، قلعه ی الموت جانی دوباره گرفت و ترمیم شد.
اما ویرانی باقی ماده از آن امروزه، ناشی از تخریب های بخش بخش در دوره ی قاجار برای یافتن گنج بوده است.
اهالی روستای الموت و اطراف قلعه الموت به زبان تاتی یا دیلمی سخن می گویند.
دیدار قلعه الموت مستلزم این است که ابتدا به استان قزوین بروید، سپس مسیری در حدود 108 کیلومتر را از قزوین طی کنید. این مسافت چیزی در حدود 2 الی 3 ساعت زمان خواهد برد. زیرا جاده ی رسیدن به الموت پر از پیچ و خم های پی در پی است.
اما طبیعت فوق العاده ای که در طول این مسیر همراهتان خواهد بود چنان چشم نواز و زیباست که طولانی بودن مسیر را برایتان لذت بخش خواهد کرد. و حسن دیگر آن این است که مسیر جاده به الموت مملو از مهمان خانه ها و استراحت گاه هایی ست که می توانید در زمان دلخواه در آنجا توقف و کمی استراحت کنید و دوباره به راهتان ادامه دهید.
زوربینگ Zorbing نام یکی از ورزش ها و تفریحات بسیار مهیجی است که شاید از سال های اخیر نام آن را میان عجیب و غریب ترین ورزش ها و تفریحات دنیا دیده باشید. تصور کنید بدون هیچ کنترلی روی هدایت و عدم تعادلتان درون یک توپ در پستی بلندی ها پرت می شوید و در جریانید، در عین حال این اطمینان را دارید که آسیبی بهتان نخواهد رسید و در ایمنی کامل هستید و خطری تهدیدتان نمی کند.
زوربینگ Zorbing در واقع شکل متفاوتی از تجربه ای ماجراجویانه و هیجان انگیز در ورزش است و طرفداران خاص خودش را دارد. شما در زوربینگ توپ های بسیار بزرگی را می بینید که در دشت یا میان آب بدون کنترل و هدایتگر در حال حرکت اند و ورزشکار درون آن قرار گرفته است و همراه با توپ غلت می خورد و به این طرف و آن طرف سرخوشانه پرت می شوند.
زوربینگ انواع مختلفی دارد که مهم ترین شکل آن به لحاظ مکان اجرای آن، در دریا ( آب ) و در دشت ها و سطوح صاف و شیبدار ( خشکی ) می باشند. وسیله ی اصلی و در واقع تنها ابزار این تفریح و ورزش مهیج فقط یک توپ مخصوص بزرگ است. که در ظرفیت های یک نفره و چند نفره ساخته شده اند. جنس و ظاهر این توپ ها پلاستیکی و شفاف است به گونه ای که داخل توپ و ورزشکار درون آن را به راحتی خواهید دید. این توپ ها عموما چند لایه بوده که لایه ی درونی آنها با داشتن مقداری آب نقش ضربه گیر را داشته و همچنین مشکل گرمای درون توپ را برای فرد یا افرادی که داخل آن قرار دارند تا حدی حل می کند.
به طور کلی اجزای تشکیل دهنده ی توپ های ورزش زوربینگ ابتدا توپ هایی کوچک با لایه های محافظ و لایه های هوا می باشند که درون توپ بزرگ تری قرار می گیرند و روی زمین غلت می خورند.
امروزه با گسترش و افزوده شدن علاقه مندان این تفریح مهیج مسابقاتی نیز برای این علاثه مندان در نظر گرفته شده است.
افراد برای نحوه ی انجام این ورزش یا تفریح ابتدا می توانند انتخاب کنند تک نفره آن را انجام دهند یا چند نفره و سپس بنا به میل شان توپی با ظرفیت مناسب انتخاب کنند. در حین آن افراد دو حالت را نیز می توانند انتحاب کنند. اینکه درون توپ به صورت معلق و آزاد قرار گیرند، و یا به صورت بسته و بدون حرکت. معمولا زوربینگ در خشکی در مناطقی انجام می شود که دارای تپه ها و پستی بلندی های صاف و یک دست هستند. و زوربینگ های آبی نیز در دریا ها یا استخر های بزرگ انجام می شود.
روزبینگ هم دسته بندی بزرگسال دارد و هم با اختصاص دادن و ایجاد شرایطی امکان استفاده ی کودکان را نیز فراهم کرده است.
ورزش زوربینگ Zorbing اولین بار توسط دو نفر به نام های “دیوید آکرز” و ” آندرو آکرز “ و در نیوزلند اختراع شد و سپس آوازه ی آن کم کم به سایر نقاط دنیا هم رسید. و امروزه در ایران هم طرفدارانش را پیدا کرده است. و در صدد احداث مکان هایی برای اختصاص دادن به آن هستند.
می توان گفت پرواز یکی از آرزوهای دیرینه ی بشر است. وسایل زیادی در راستای تحقق یاقتن این رویا از سالهای دور تا کنون اختراع شد. اما نزدیک ترین حالت به آن پرواز با لباس های بالدار یا به زبان انگلیسی Wingsuit “وینگ سویت” است. لباس های بالدار یا همان وینگ سویت ها جز اختراعات جدید بشر بوده اند که تقریبا از سال 1990 طراحی و ساخته شدند. و چیزی نگذشت که یکی دیگر از زیر شاخه های ورزش های مهیج هوایی به نام “پرواز با لباس بالدار” یا Wingsuiting
در دنیای ورزش متولد شد. امروزه پرواز با لباس بالدار یکی از مدرن ترین ورزش های سال های اخیر است. که توجه علاقه مندان بسیاری را به خود جلب کرده است.
لباس ها بالدار به دلیل شباهت بیش از حدشان به لباس بتمن، و خفاش ها و سنجاب های پرنده، با نام های دیگری همچون لباس های خفاشی، یا سنجاب پرنده ای یا بتمنی بین علاقه مندان به این رشته شهرت دارند.
استقبال از پرواز با لباس های بالدار به قدری زیاد و قابل توجه بوده در تمام این سالها، که نه تنها خیلی زود یکی از تفریحات و ورزش های پر آوازه ی مهیج شد، بلکه حتی وارد عرصه ی رقابت هم شده و چندین سال است که مسابقات و رقابت هایی میان شرکت کنندگان و علاقه مندان این نوع پرواز برگزار می شود. و حتی شرکت نام آشنای “رد بول” RedBull یکی از برگزار کنندگان پر و پا قرص این مسابقات است. این مسابقات معمولا در گروهی شامل 4 شرکت کننده برگزار می شود. به این صورت که هر 4 شرکت کننده نوبتی از هلیکوپتری که در ارتفاع 2286 میتری از زمین قرار دارد به سمت پایین می پرند.
از طرف دیگر، در فاصله های مشخصی از آسمان، دروازه هایی با ارتفاع متفاوت به کمک هلیکوپتر های دیگر در نظر گرفته شده است، که شرکت کنندگان در حین پایین آمدن با گذشتن از مسیری پر پیچ و خمف از میان این دروازه ها یه به اصطلاح “گیت” ها عبور کنند. شرکت کننده ای که موفق شود از در مدت زمان کوتاه تری از تمام گیت ها عبور کند برنده ی مسابقه خواهد بود.
اگر کسی در زمان کوتاه تری نسبت به سایرین به خط پایان مسابقه برسد ولی از تمامی گیت ها نگذشته باشد برنده محسوب نمی شود.
مدیریت مسابقات پرواز با لباس بالدار به این صورت است که در گیت ها و لباس شرکت کنندگان دستگاه های جی پی اس و ردیاب مخصوصی تعبیه شده است، و از طریق مانیتور ها و سیستم های کامپیوتری آنلاین که روی زمین در محل برگزاری مسابقات قرار دارد، نتایج مسابقه و برنده ی نهایی به صورت مستقیم و بلافاصله اعلام می شود.
برای شرکت در چنین مسابقاتی، میبایست از مهارت ها و توانمندی های پرواز بسیاری برخوردار باشید و هود را به تکنیک های خاصی در این زمینه مجهز کرده باشید.
پایان پرواز در ورزش پرواز با لباس بالدار با چتر نجات صورت میگیرد. بدین صورت که دو چتر نجات در لباس های پرواز قرار گرفته، که اگر اولی به میل شخص پرنده باز نشد و عمل نکرد، دومی بصورت اتوماتیک عمل میکند و شخص به آهستگی فرود می آید.
اگر بخواهیم تنگه واشی را برایتان شرح دهیم، باید تصور کنید در میان دیواره های سنگی و بلند صخره ای قدم می زنید و زیر پای تان آب های خروشانی که از آبشار های میان سنگ ها به زیر پای تان می ریزند قدم می زنید. و هیچ صدایی به جز صدای ریزش آب از روی سنگ ها به بستر این تنگه را نمی شوید و آسمان با آبی ترین حالتش بالای سر تان قرار گرفته است.
سفر به تنگه واشی ماجراجویی و عشق به طبیعت خاصی را در شما به وجود خواهد آورد، زیرا در وهله ی اول ممکن است مسیر عبور از این تنگه ی پر پیچ و خم سخت به نظر بیاید، اما جذابیت های مسیر به گونه ای خواهد بود که شما را به رفتن به دل این تنگه ترغیب و وسوسه خواهد کرد. تجربه ی سفر به تنگه واشی، تجربه ای مملو از زیبایی و شگفتی های طبیعت، هیجان، ماجراجویی و کشف ناشناخته ها در دل طبیعت خواهد بود.
جالب است بدانید به اعتقاد و بررسی بسیاری از زمین شناسان، علت ایجاد تنگه واشی ایجاد یک گسل در محل این تنگه بوده است. به همین دلیل است که وقتی در میان تنگه واشی قدم می زنید و ناشناخته هایش را کشف می کنید متوجه ی عرض کم مسیر عبور از لا به لای سنگ ها و صخره ها می شوید. این گسل باعث ایجاد شکاف های عمیق و متصلیدر دل کوه شده است و یکی از زیباترین مناطق گردشگری ایران را به وجود آورده است.
ارتفاع صخره های تنگه ی واشی در بلند ترین نقاطش به 100 متر هم می رسد و طبعا در برخی نقاط سطح آب در بستر رودخانه نیز با توجه به عمق و ارتفاع کف این تنگه کم یا زیاد می شود. در تمام طول مسیر در گذر از تنگه ی واشی زیر پای تان سنگ ریزه های کف رودخانه را حس خواهید کرد.
تنگه واشی در اطراف تهران یکی از جاذبه های بسیار زیبای ایران را خلق کرده است. که در مسیر جاده ی تهران به سمت دماوند واقع شده است. در واقع 17 کیلومتر پس از عبور از فیروزکوه، یک خروجی در سمت چپ جاده خواهید دید که شما را به سمت روستای جلیزجند و تنگه واشیهدایت می کند.
اگر بخواهیم بهترین فصول برای سفر به تنگه واشی را برایتان بگوییم مسلما فصل های بهار و تابستان را پیشنهاد می کنیم. تقریبا تمام گردشگران در فصل های بهار و تابستان از سفر به این منطقه و ورود به تنگه واشی استقبال می کنند.
درست است که در پاییز و زمستان نیز شاهد زیبایی های خاصی در تنگه ی واشی خواهیم بود، اما باید به مسیر عبور از لا به لای صخره ها و جریان آب در این فصول و بسیاری از اتفاقات جوی و محیطی دیگر در این رابطه نیز توجه داشته باشیم.
اگر قصد سفر و دیدن از این تنگه هیجان انگیز . پر ماجرا را دارید فراموش نکنید که سفر به چنین جاذبه ی طبیعی ای، با سایر سفر های طبیعی تفاوت ها قابل توجهی خواهد داشت.
در سفر به تنگه ی واشی حتما برای کوله ی سفر تان از محافظ های ضد آب استفاده کنید تا محتویات درون کوله تان خیس نشود. زیرا در گذر از مسیر تنگه ی واشی با آبشار ها و رودخانه هایی رو به رو خواهید شد. به کفش سفرتان دقت کنید، کفشی بپوشید که در گذر از بستر مملو از سنگریزه و آب رودخانه و رد شدن از روی سنگ های لیز و بزرگ مناسب باشد و تعادل تان را نگیرد.
و نکته ی آخر اینکه در سفر به تنگه واشی یا تنگه هایی مانند این، سبک و کم وسیله سفر کنید.
کوله پشتی کمل بک
شرکت تولید لوازم کوهنوردی و گردشگری کمل بک در سال 1989 میلادی در شهر تگزاش آمریکا تاسیس شد. موسس این شرکت مایکل ادیسون بود که از قهرمانان مسابقات دوچرخه سواری می باشد. در ابتدای فعالیت شرکت کمل بک تولید نوعی کیسه آب منحصر به فرد بوده که توسط خود مایکل ادیسون طراحی شده است. این محصول در طی چند ماه علاقه مندان زیادی بین ورزشکاران و به خصوص دوچرخه سواران پیدا می کند.
شرکت کمل بک در ادامه تولیدات خود محصولات کوهنوردی و گردشگری را تولید و به بازار ارائه نمود. این شرکت در سال 2006 میلادی نوعی قمقمه به محصولات خود اضافه کرد که با طراحی خاصی که در سوپاپ آن انجام گرفته بود بدون تغییر طعم آب و همچنین با محافظت از نشت آب، نوشیدن آب برای ورزشکاران و استفاده کنندگان به آسانی انجام می گرفت. این محصول در سال 2011 میلادی توانست فروش فوق العاده ای در سطح جهان به خود اختصاص دهد و یکی از محصولات پر فروش ورزشی در این سال بوده است.
معرفی و ویژگی های کوله پشتی کمل بک:
کمپانی کمل بک یکی از شناخته ترین شرکت در تولید کوله پشتی های کوهنوردی و گردشگری با استفاده از طراحی های خاص می باشد. از نمونه های خاص تولید کوله پشتی این شرکت، کوله هایی است که در سراشیبی های تند مسیرها کمترین وزن و فشار را به ناحیه کمر وارد می کند و از آسیب دیدگی کوهنوردان جلوگیری می کند. این نوع کوله پشتی به کوهنورد کمک می کند مسیر حرکت خود را آزادانه طی کند.
از ویژگی های خاص کوله پشتی کمل بک سیستم تهویه هوای کوله پشتی است که یک لایه پروپیلن به صورت شیاردار در قسمت پشت کوله تعبیه شده است. وجود شیارها باعث جریان بهتر هوا شده و از تعرق کوهنورد جلوگیری می کند.
از دیگر ویژگی های کوله پشتی کمل بک وجود کیسه داخلی جهت حمل آب و مایعات می باشد. این کیسه به گونه ای طراحی شده که از مایعات درون آن را به طور صحیحی نگهداری می کند و از ریختن آنها جلوگیری می کند.
وجود مخزن آب برای استفاده سریع و آسان کوهنوردان در طی مسیر از نکات ویژه این کوله پشتی می باشد. لوله ای که به این مخزن متصل هست توسط گیره هایی به کوله پشتی وصل شده و کوهنورد به راحتی می تواند با استفاده از این لوله آب بنوشد.
یکی از تولیدات جدید کمپانی کمل بک طراحی کوله پشتی ویژه خان ها می باشد. این نوع کوله پشتی که به شکل S می باشد به راحتی بر روی کمر خانم ها قرار می گیرد و بندهای آن بدون ایجاد فشار بر روی قفسه سیته مهار می شود.
از دیگر ویژگی های کوله پشتی کمل بک وجود کمربندهایی برای حمل و نگهداری ملزومات کوهنورد جهت طی مسیر است. همچنین وجود کاورهای مخصوص جهت محافظت از کوله از ورود رطوبت و باران از خصوصیات این نوع کوله پشتی می باشد.
وجود کمربندهایی برای فشرده سازی لوازم درون کوله پشتی از دیگر ویژگی های این کوله می باشد. این کمربندها باعث ایجاد تعادل و افزایش ثبات کوهنورد در هنگام حرکت می شوند.
مسیر های آفرود به خودی خود نشان می دهند که شما با هر ماشینی قادر نخواهید بود یک آفرودر باشید و بی پروا به دل هر مسیر و جاده ای بزنید. وضعیت ماشین، نوع لاستیک ها، لوازم جانبی پیشرفته و تجهیزات خاص همه و همه جز فاکتور هایی هستند که ماشین شما را تبدیل به یک خودروی ویژه آفرود و شما را تبدیل به یک آفرودر می کنند. زیرا به نظر می رسد شما با خودرو های معمولی و لاستیک های معمولی نمی توانید از مسیر هایی که آفرود میطلبد، مانند سنگلاخ ها، تپه های شنی، و مناطق کوهستانی و رودخانه ها عبور کنید.
به همین جهت ماشین های ویژه ی آفرود کاملا متفاوت بوده و برای عبور از مسیرهای پر پیچ و خم و بیراهه های دارای سنگریزه و گل و لای، و در کل شرایط جاده ای ناهموار طراحی و در نظر گرفته شده اند. بطور کلی ماشین های آفرود را می توان از جسه و لاستیک های بزرگ با شیار های عمیق شان نیز شناخت. در واقع ماشین های آفرود از انعطاف پذیری بسیار بالایی نسبت به مسیر ها و نوع جاده ها برخوردار اند، و همین ویژگی این ماشین ها، که این اطمینان خاطر را به صاحبانشان میدهد که آنها را از هر مسیری عبور خواهد داد، و توانایی گذشتن از هر شرایط بد جاده ای را نیز دارند، باعث شده این خودرو ها از محبوبیت ویژه ای برای صاحبانشان برخوردار بوده و طرفداران خاص خودشان را داشته باشند و کانون توجه علاقه مندان بسیاری به رانندگی در بیراهه ها قرار بگیرند.
در زیر چند نمونه از بهترین ماشین های آفرود دنیا را برایتان نام خواهیم برد:
( که یکی از ایده آل ترین ماشینهای ویژه آفرودی ست که اینروزها مورد توجه آفرودرها واقع شده است. جیپ رنگلر را بهعنوان معیاری برای سنجش کیفیت ماشین های آفرود و رانندگی با آنها در مسیرهای دشوار در نظر می گیرند. یکی از آپشن های دیگری که به این خودروی همه چیز تمام اضافه شد، پکیج Cold Weather یا همان پکیج آب و هوای سرد است که قابلیت هایی نظیر صندلیهای گرم، کفپوشهای مناسب برای تمام فصول، چراغهای جلوی LED ، چراغهای مهشکن در آن تعبیه شده است. )
( این خودرو با دارا بودن سیستم فوق العاده ی فنری منعطف در نسخه ی جدیدش، بی شک یکی از بهترین و درجه یک ترین ماشین های ویژه آفرود سال 2017 در سراسر دنیاست. یکی دیگر از قابلیت ها آن سیستم دیفرانسیل عقب قفل شونده و Crawl Control آن است که جلوی بسیاری از تکان های وارد شده به ماشین و شدت آن را میگیرد. )
( با طراحی فوق العاده و بی نظیر ظاهری اش و با داشتن 3 ردیف صندلی و امکان استقبال از 8 سرنشین را یکی دیگر از خودروهای آفرود مورد پسند آفرودرهاست. )
( یکی از خودرو های لوکس آفرود است با قابلیت های فنی قابل توجه نظیر موتور 8 سیلندر و توان خروجی 383 اسب بخاری، که آن را در نوع خودش یکی از پر قدرت ترین ماشین های آفرود می کند. )
و ماشین های جذاب دیگری نظیر پورشه PORSCHE کاین مدل 2017 ، یا هیوندا سانتافه ی اسپرت، نیسان مورانو 2017، که از جمله ماشین های لوکس و اسپرت و قدرتمند ویژه ی کارتینگ هستند.
یکی دیگر از وسایلی که با آن می توانید هیجان و ماجراجویی آفرود را به شکلی متفاوت تجربه کنید، موتور است. آفرود با موتور سیکلت یا هر نوع موتور دیگری یک نوع دیگر از آفرود است که از اصول و استاندارد ها و شیوه ی خاص خودش برخوردار است.
لازم به ذکر است چون تجربه ی آفرود با موتور کاملا متفاوت از آفرود با ماشین است، برای اینکه بتوانید آن را به خوبی و کم خطر انجام دهید، نیاز است تا حدودی از تجربه اینکار برخوردار باشید. زیرا در آفرود با ماشین به جز مهارت خودتان، چیزی که شما را از خطرات احتمالی تا حد زیادی در امان می دارد، بدنه ی محکم و مقاوم خودروتان است. که چنین چیزی در آفرود با موتور وجود ندارد. بنابراین به جز داشتن یک موتور مناسب و قدرتمند با تجهیزات آفرودی، نیاز دارید پیش از آفرودر شدن با موتور سیکلت، توانمندی ها و مهارت هایتان را در این زمینه بالا ببرید.
بحث تجهیزات فنی موتورتان در آفرود بسیار بحث مهمی است، خصوصا نوع لاستیک هایی که انتخاب می کنید. باید توجه داشته باشید لاستیک و چرخ های موتورتان تا چه اندازه در برابر مسیر و دشواری هایش مقاوم هستند.
نکته ی مهم دیگر در آفرود با موتور تجهیزات پوششی راننده، از جمله لباس یکسره ی مناسب، کفش های استاندارد و ضد آب، آرنج بند، زانو بند، و کلاه ایمنی است. که هرگز بدون اینها نباید حتی به آفرود با موتور فکر کنید.
به شما حتی پیشنهاد می شود پیش از آفرود نوردی با موتور، چند روز قبلش با ماشین SUV وارد مسیر شوید تا موقعیت برایتان خیلی ناشناس نباشد و تمام جوانب آن را بسنجید.
موتور های ویژه ی آفرود در حالت کلی به 5 دسته تقسیم می شوند:
بدیهی است برای اینکه سفر امن تری داشته باشید و با خیالی آسوده به دل بیراهه ها بزنید و از هیجانات آفرود نوردی تان لذت ببرید، علارغم تجهیزات فنی وسیله ای که با آن آفرود می کنید، نیازمند تجهیزات و امکانات سفری هستید که در شرایط سخت حامی تان باشند.
که در زیر بصورت موردی به آنها خواهیم پرداخت:
و اگر قصد اقامت در بین راه را دارید نیز می بایست تجهیزات اقامتی مخصوص سفر را همراه داشته باشید.
که تجهیزات اقامتی شامل چادر، کیسه خواب، یخچال های سفری درون خودرویی، میزهای تا شوی فلزی و وسایلی نظیر این هاست…
✓ درباره ی قلعه ی تاریخی قلعه رودخان Roudkhan Castle
قلعه ی تاریخی بسیار زیبای قلعه رودخان یکی از جاذبه های توریستی و دیدنی استان گیلان می باشد، که هر ساله خصوصا در فصول بهار و تابستان گردشگران بسیاری را به خودش اختصاص می دهد. قلعه رودخانبا ترکیبی زیبا از بافتی پله کانی و کهن با ارزش باستانی و تاریخیبسیار زیاد، به همراه طبیعت بکر و سرسبز شمال، به عنوان یکی از جاذبه های گردشگری و توریستی استان گیلان و کشورمان در داخل و خارج از ایران شناخته شده است.
قلعه رودخان واقع در روستای رودخان و در کنار رودخانه ای به نام رودخان، در استان گیلان و در بیست کیلومتری جنوب غرب شهر فومن قرار گرفته است.
مساحت این قلعه چیزی در حدود 2/6 هکتار و طول آن برابر 1500 متر است. و دارای 65 برج و بارو می باشد.
ارتفای دیوار های این قلعه متغیر بوده و بین 3 تا 10 متر می باشد. و ارتفای آن از دریا میان 665 تا 715 متر است.
متخصصین باستان شناسی معتقدند این قلعه در دوره ی ساسانیان ساخته شده است و در دوره ی حکومت سلجوقیان نیز در آن تجدید نظر و بازسازی صورت گرفته است.
قلعه رودخان به عنوان یکی از دژ های نظامی مهم با موقعیت استراتژیکحایز اهمیت در استان گیلان محسوب میشده است. و سالیان بسیاری در گذشته محلی برای فرومانروایان در استان گیلان بوده است. و یکی از پر جذبه ترین و با شکوه ترین قلعه های نظامی و باستانی ایران به شمار می آید.
و از افتخارات و نقاط طلایی در تاریخ آن این است که روایت شده تا کنون هیچ دشمنی نتوانسته به این دژ نظامی وارد شود.
در حدود سال 1830 میلادی، برای اولین بار یک محقق لهستانی به نام “اکساندر شودزکوخچکو“ وقتی برای کار تحقیقاتی خود به گیلان آمده بود متوجه ی این قلعه ی تاریخی شد و آنها را همراه با موقعیت های جغرافیایی و ظاهری اش در کار پژوهشی اش ثبت نمود.
این قلعه ی تاریخی از یک ارگ و یک قورخانه تشکیل شده است. که ارگ در بخش غربی قلعه واقع است و محل زندگی و حرمسرای حاکم آن بود، و قورخانه نیز در بخش شرقی قلعه قرار گرفته است و محل زندگی سربازان دژ و فعالیت های نظامی آنها بوده.
قسمت های غربی قلعه ی تاریخی قلعه رودخان، شامل دوازده ورودی، حوضچه ی آب انبار، چشمه، آبریزگاه شاه نشین، سرخانه و حمامو بناهای مسکونی می شود. و قسمت های شرقی نیز دارای دوازده ورودی و در های اضطراری و آبریزگاه و حمام و زندان بوده اند.
• زبان روستای رودخان مانند اکثر بومیان آن منطقه ( منطقه ی توالش) تالشی ست.
• طبق روایات در گذشته نام این قلعه ی تاریخی و نظامی “دژ روگان” بوده است. دژ روگان به معنی دژ یا قلعه ایست که در نزدیکی رودخانه ای واقع شده است. اما کم کم نامش به نام امروزی آن یعنی قلعه رودخان تغییر یافت. که در زبان تالشی و با گویش محلی به آن “قلعه روخون“ می گویند. اما در تاریخ آن دیده شده که با نام های دیگری مانند قلعه ی هزار پله ، سکسار، سگسال و حسامی نیز آن را می شناختند.
قلعه رودخان طبیعت بسیار زیبایی دارد که بدون شک دیدن آن در هر فصلی خالی از لطف نخواهد بود. اما با توجه به مسیر آن و آب و هوای منطقه، بهترین فصول برای رفتن به این قلعه ی تاریخی و جاذبه ی توریستی فصول بهار و تابستان می باشد.
زیرا در این فصول از زیبایی های طبیعت اطراف بیشتر لذت خواهید برد. نوری که از لا به لای درختان مملوی اطراف این قلعه در مسیر بالا رفتن از آن تابیده می شود مسیر را برایتان دلچسب تر خواهد کرد و تجربه ای به یاد ماندنی را برایتان رقم خواهد زد.
رفتینگ Rafting یا همان قایقرانی در امواج و آب های خروشان یکی دیگر از زیر مجموعه های ورزش های آبی و قایقرانی است، که به جز جنبه ی ورزشی، جنبه های تفریحی بسیاری نیز دارد. نام دیگر رفتینگ را، قایقرانی روی آب های سفید نیز گذاشته اند. زیرا شدت امواج موجب تولید کف روی آب شده، که باعث سفید به نظر رسیدن سطح آب می شود. رفتینگ تجربه ای شیرین در میان امواج و طراوت آب هاست و بی شک هیجان ناشی از گذشتن از میان موج ها حس سرزندگی و نشاط را درونتان به وجد خواهد آورد. خصوصا وقتی امواج پر تلاطم آب را رو به رویتان میبینید و با هیجان در یک چشم بر هم زدن به دل آنها می روید. این در حالی است که سراپایتان درون امواج خیس شده و صدای خنده های ناشی از سرخوشی و لذت این تجربه در محیط پخش شده است.
به طور کلی رفتینگ به دو صورت انفرادی و جمعی انجام می شود. در هر دو حالت شما سوار قایق شده و مشغول پارو زدن می شوید، و در زمان های مشخصی نیز دست از پارو زدن می کشید و اجازه می دهید جریان آب و امواج شما را هدایت کند و پیش ببرد.
اگر به صورت جمعی رفتینگ را تجربه کنید حتما دو اصطلاح زیر را خواهید شنید:
وقتی لیدر یا رهبر رفتینگ به شما می گوید All Forward ، یعنی همه ی سرنشینان قایق می بایست در آن لحظه، بطور هماهنگ باهم رو به جلو پارو بزنند.
و وقتی لیدر از عبارت All Back استفاده کرد، بدین معناست که همه ی سرنشینان با هم به سمت عقب پارو بزنند.
لیدر رفتینگ با تعیین جهت پارو زدن سرنشینان، به قرار گرفتن قایق و هدایتش در مسیر درست کمک می کند.
بهترین فصول برای رفتینگ بهار و تابستان است، زیرا لذت تجربه اش در هوای آفتابی و گرم این فصول چندین برابر خواهد بود.
و حتما در این فصول شاهد پیشنهاد تور های مسافرتی یک روزه یا دو روزه برای رفتن به رفتینگ، و همچنین شاهد پاسخ مثبت و استقبال فراوان از جانب علاقه مندان به این تور ها نیز خواهید بود.
رفتینگ نیز مانند هر ورزش دیگری از تجهیزات و لوازم خاص و مورد نیاز خودش برخوردار است. با توجه به اینکه رفتینگ به دو صورت انفرادی و دسته جمعی انجام می گیرد، تجهیزات لازم برای این دو نوع کمی متقاوت از هم خواهد بود.
تجهیزات رفتینگ جمعی شامل: قایق مناسب برای رفتینگ، لباس مناسب قایق رانی، کلاه ایمنی، جلیقه ی نجات، کیسه ضد آب، طناب نجات، جعبه کمک های اولیه، تلمبه جهت یاد کردن دوباره ی قایق در صورت نیاز، چادر و تدارکات مخصوص آشپزخانه، پاروی اضافه، چادر های ضد آب برای اقامت مسافران، چادر های توالت، سایه بان و مواد غذایی، می شود.
و تجهیزات رفتینگ به صورت انفرادی شامل: لباس مناسب و ترجیحا ضد آب، پارو، جلیقه نجات، کلاه ایمنی، بادگیر، کیسه ضد آب، و اگر قصد بیش از یک روز ماندن را دارید کیسه ی مخصوص خواب نیز همراه داشته باشید.
در اینجا به معرفی چند نمونه از رودخانه هایی که برای رفتینگ مناسب هستند می پردازیم:
ماسال را می توان یکی از دنج ترین و بکر ترین جاذبه های طبیعی گیلان دانست. طبیعت باشکوه و پر عظمت ماسال آنچنان سبز و آنچنان آرام است که دیدنش برای چند ساعت، و یا اقامت در خانه های روستایی و چوبی آن در دل دشت های سبز یا در هتل هایی که پنجره شان رو به مناظر دلچسب ماسال باز می شود، شما را از دغدغه ها و استرس های زندگی روزمره کاملا جدا خواهد کرد. نفس کشیدن در هوای مه آلود و پاک ماسال در منظره ای رو به کوه های مملو از درخت و دشت های سبز مانند شروعی دوباره بوده و براستی مانند تجربه ی بهشت است. طبیعت های گیلان معمولا دیگر توسط گردشگران و مسافران کاملا کشف شده اند، اما به جرات می توان گفت یکی از نقاطی که هنوز طبیعتش بکر مانده است ماسال می باشد که عنوان دومین شهر مرتفع در استان گیلان را به آن داده اند.
ماسال در قسمت شمال غربی استان گیلان و در قسمت شمال شرقی شهرستان تالش واقع شده است.
از طرفی دیگر ماسال در قسمت شمال غربی رشت و در فاصله ی 50 کیلومتری از آن واقع شده است. و نیز در سمت غربی شهرستان های فومن و صومعه سرا و در فاصله ی 20 کیلومتری از آنها قرار دارد.
طبیعت زیبای ماسال را از یک جهت کوهستان های تالش و از جهتی دیگر دریای خزر در بر گرفته است. که این عوامل را نمی توان در آب و هوای بسیار مطبوع ماسال دخیل ندانست.
موقعیت جغرافیایی ماسال به طور کلی از 3 بخش کوهستانی، جلگه ای و کوهپایه ای تشکیل می شود. و از مهم ترین کوه های اطراف آن می توان به ارتفاعات زیر اشاره داشت:
نمی توان گفت فصلی وجود دارد که در آن از زیبایی های ماسال کاسته شود. اما عموما گردشگران فصول بهار و تابستان را برای سفر به ماسال انتخاب می کنند. زیرا در این دو فصل جاده ی مسیر ماسال وضعیت مناسب تری نسبت به فصول پاییز و زمستان دارد. اما باید بدانید که هر فصل تاثیر و زیبایی های خاص خودش را بر طبیعت ماسال می گذارد و آنجا را به یکی از دیدنی ترین طبیعت های استان گیلان تبدیل می کند.
ماسال به راستی بهشت گمشده ی گیلان روی زمین است. طبیعت سبز ماسال همچون نگینی سبز بر طبیعت استان گیلان می باشد. و آنقدر زیبایی های مسخ کننده ی طبیعی دارد که هر چقدر از جاذبه های طبیعی اش بگوییم کم گفته ایم.
علاوه بر این موارد نام برده شده، شما به هر طرفی از ماسال که نگاه کنید بدون شک با جاذبه های دیگری رو به رو خواهید شد. مانند رودخانه ها، آبشار ها، کوه هایی که بستر های مناسبی برای کوهنوردان اند. و همچنین دیوار هایی برای سنگ نوردی، همه و همه از جاذبه های دیگر ماسال محسوب خواهند شد.
یکی دیگر از زیر شاخه های ورزش های هوایی، فعالیت تفریحی – ورزشی هیجان انگیز کایت سواری ( Hang Gliding ) است.
شروع طراحی و ساخت کایت ها به حدودا اواخر قرن 6 میلادی بر میگردد. زمانی که برای اولین بار چینی ها شروع به ساخت شبه کایت هایی کردند که قادر به تحمل یک انسان با وزن متوسط بودند. اما کایت های ابتدایی از ایمنی کافی برخوردار نبودند، بنابراین در آزمایش های اولیه با شکست مواجه شدند. بعد ها نخستین پله های پیشرفت در زمینه ی کایت سازی، در سال 1880 توسط یک مهندس آلمانی صورت گرفت که اولین فردی بود که توانست با یک وسیله ی بدون موتور پرواز را تجربه کند. از آن پس طراحی و ساخت کایت ها روند پیشرفت صعودی در پیش گرفتند تا به کایت های مدرن امروزی رسیدیم.
کایت KITE یک بال بزرگ است با چهارچوبی ساده ولی مقاوم و مستحکم. جنس بال کایت ها همانند گلایدر ها از نوعی پارچه با وزن سبک و کیفیتی با دوام است. در واقع کایت برای خلبانش حکم بال پرندگان را دارد. و خلبان به صورت آویزان در زیر بال کایت قرار گرفته و میبایست با حرکت بدن خود کایت را کنترل کند و در مواقع لازم آن را تغییر جهت دهد. برای شروع به حرکت با کایت، خلبانش باید در جهت باد در سطحی که دارای سراشیبی ست حرکت کرده و با کایت بر جریان باد سوار شود.
شما در زیر کایت میله ای مثلثی شکل خواهید دید که نامش میله ی کنترل است. که خلبان با در دست گرفتن آن و حاکم شدن بر آن نی تواند تسلط بیشتری روی حرکات کایت داشته باشد. قبل از سوار شدن به کایت خلبان باید خود را به لباس مخصوص پرواز، کلاه ایمنی، پوتین و دستکش مخصوص مجهز کرده باشد تا مسایل ایمنی و امنیتی برایش حفظ شود. حتی داشتن چتر نجات نیز گزینه ایست که بسیار توصیه می شود.
یکی دیگر از نمونه های ورزش های هوایی و هواگرد ها بالون است. که امروزه اسم آن را میان ورزش های مهیج، تحت عنوان پرواز با بالون می بینید. بالون به دلیل حالت شناوری اش در هوا معلق می ماند و به کمک نیروی باد در هوا جا به جا شده و به حرکت در می آید. بالون ها از 4 قسمت تشکیل می شوند: محفظه، گردنه، سبد و مشعل گازی. اولین بالون های هوای گرم را برادران مون گلفیه در سال 1783 ساختند که تنها ظرفیت حمل یک نفر را داشتند. در ابتدا بالون ها کاربرد نظامی داشتند و به شکلی که امروزه در دنیای ورزش و تفریحات هیجان انگیز از آنها استفاده می شوند نبودند.
جنس بالون ها از پارچه های مقاوم و ضد آب است. حمل و جا به جایی آن برایتان بسیار آسان خواهد بود، زیرا که درون محفظه ی کوچکی تا شده و به راحتی در صندوق ماشینتان جا خواهد شد.کنترل حرکت بالون با جهت باد تنظیم می شود و تنها کنترل خلبان روی آن این است که با تغییر ارتفاع بالون، بیشترین استفاده را از باد در جهت حرکت بالون کند. در پاره ای از مواقع از بالون برای فیلم برداری های هوایی و بررسی های هواشناسی نیز استفاده می شود. اما امروزه بیشترین کاربرد بالون ها در راستای فعالیت های تفریحی یا ورزشی است. و حتی در بسیاری از مناطق نیز جاذبه های توریستی ایجاد کرده است. و از سراسر دنیا در برخی از کشورها علاقه مندان در جشنواره های بالون برای رقابت با هم، گرد هم می آیند و با قوانین و آیین خاص خودشان مسابقاتشان را برگزار می کنند.
نام ابیانه شکل تغییر یافته ای از گویشی محلی به نام اویانه بوده است.ریشه ی این نام به دو واژه ی وی ( Vi ) به معنی بید و واژه ی ویانه ( Viyaneh) به معنی بیدستان باز می گردد. در زبان محلی نام روستای ابیانه را با گویش محلی این منطقه ویونا ( Viuna ) می خوانند. انتخاب این نام برای این روستا مربوط به گذشته ی این منطقه می شود. زیرا سر تا سر این روستا در گذشته پوشیده از درخت های بید بوده و به بیدستانمعروف بود.
اما به مرور و با گذشت زمان واژه ی ویونا به واژه ی اویانه برای خواندن نام این روستا تغییر کرد و امروز نیز با شکل نهایی اش یعنی ابیانه نامیده می شود.
روایت دیگری نیز در باب وجه تسمیه ی ابیانه وجود دارد که برخی معتقدند این نام در ابتدا ” آب یانه ” بوده است که به شکل فعلی اش در آمده است.
ابیانه یکی از اسناد معتبر تاریخی ایران به شمار می آید. با در بر داشتن مکان های ارزشمند تاریخی بسیاری همچون آتشکده ها، قلعه های تاریخی، زیارتگاه ها و مساجد، آسیاب ها و آب انبار ها، خانقاه و کاروانسرا هایی که حالا تبدیل به جاذبه های تاریخی این روستا شده است، یکی از قطب های گردشگری ایران است که در خارج از ایران نیز آوازه ی بسیاری یافته است
اگر به ابیانه سفر کردید، به شما پیشنهاد می شود حتما از لبنیات این روستا بچشید. زیرا دارای لبنیاتی درجه یک و با کیفیت می باشد. از سایر سوغات خوراکی و صنایع دستی این روستا می توان به موارد زیر اشاره داشت:
اولین بار تقریبا در سال 1986 میلادی بود که کوهنوردان سوییسی برای پایین آمدن از کوه از وسیله ای که امروز آن را با نام پاراگلایدر میشناسیم کمک گرفتند. اما آغاز کشف و شکل گیری ورزش پاراگلایدینگ را می توان مربوط به حدودا سال 1960 میلادی و ناسا دانست. که در آن سالها برای برای کاهش و جلوگیری از صدماتی که سفینه های فضایی در هنگام فرود آمدن متحمل می شدند، برای فرود از چتر استفاده کردند. که همان چتر های آن روزها تغییر شکل داده و به گلایدرهای جذاب امروزی تبدیل شدند. پاراگلایدینگ یا همان ” پرش به وسیله گلایدر یا چتر بال” یکی از شاخه های ورزشی و تفریحی هیجان انگیز و بسیار جذاب است که هم جنبه ی تفریحی و تفننی، و هم جنبه ی رقابتی دارد. پاراگلایدینگ در واقع رویای دور از انتظار انسان را به نوعی بر آورده ساخت و تحقق بخشید. جوری که شما میتوانید به آرامی روی سطح شیبداری نظیر کوه به سمت پایین شروع به دویدن کنید و آهسته به کمک گلایدر از زمین جدا شوید و پرواز را تجربه کنید، بدون اینکه نیاز باشد برای پرواز در آسمان از ارتفاع دلهره ای آوری سقوط کنید. به همین دلیل در پاراگلایدر به هیچ عنوان ترس و اضطراب افتادن و سقوط به شما دست نخواهد داد.
پاراگلایدینگ به عنوان یک رشته ی ورزشی توانسته از سالهای دور تا کنون پیشرفت چشمگیری را داشته باشد و تجربه ی شیرین و لذت بخش پرواز و معلق شدن در هوا را به علاقه مندانش در بستری امن و کم خطر هدیه دهد. یادگیری آن بسیار ساده است و جا به جایی وسیله ی پرواز یا همان گلایدر به دلیل کم حجم و کم وزن بودن نیز بسیار بی دردسر و راحت است. نیازی نیست شما برای تجربه پرواز با گلایدر تحصیلات مربوط به پرواز یا شغل مرتبطی داشته باشید. اگر که می توانید از پس مخارج آن بر بیایید، یا یک آموزش ساده به راحتی می توانید پرواز با گلایدر را تجربه کنید و لذت ببرید. امروزه تقریبا حدود بیش از 500 هزار گلایدر باز در سرتاسر دنیا داریم که بدون تحصیلات حرفه ای در این زمینه، تنها با آموزشی مختصر مشغول تحقق بخشیدن به رویای پرواز خود هستند.
گلایدرها یا همان چتر بال ها هیچگونه موتوری برای پرواز و اوج گرفتن ندارند، بلکه تمام مراحل شروع به پرواز تنها با کمک پا های شخص صورت می گیرد. و سپس شخص توسط سلول های هوایی که در قسمت بال پاراگلایدر وجود دارند، وقتی که بال در معرض هوا قرار می گیرد، به آهستگی اوج می گیرند. جنس بال گلایدرها از پارچه های نایلونی خاصی هستند که به وسیله ی بند هایی بسیار محکم و قابل اطمینان از جنس “کولار” و به کمک یک اتصال فولادی مستحکم به صندلی شخص در حال پرواز وصل می شوند و شخص را در بر می گیرند. پاراگلایدر در واقع هیچ سازه ی خاص و اسکلت داخلی و خارجی ای در ساختارش ندارد، و ساختارش تنها شامل همان بال، بند ها و صندلی است. به همین دلیل برای پرواز با گلایدر نیاز به شرایط خاص امنیتی و محیطی دارید. که اولین شرط آن این است که محل یا سایت پرواز شما به قله دسترسی داشته باشد و رو به باد باشد. از دیگر فاکتورهای مکان یا سایت مناسب پاراگلایدر، داشتن فضای باز کافی و مسطح و کم شیب برای فرود آمدن و پهن شدن وسیله ی پرواز یا همان گلایدر است. پس یافتن ارتفاع مناسب که تمام شرایط لازم را داشته باشد را پیش از پرواز با گلایدر فراموش نکنید تا تجربه ی امن تر و بهتری داشته باشید.
با توجه به شیوه ای که برای سافاری رفتن خود از نظر نحوه ی طی مسافت، هزینه و زمانی که برای سفر خود در نظر می گیرید، اشکال متفاوتی از سافاری را در اختیار خواهید داشت:
کم هزینه ترین و ارزان قیمت ترین نوع سافاری که برای علاقه مندان به این سفر در نظر گرفته می شود، سافاری زمینی است. در سافاری زمینی علاقه مندان را در گروه های نسبتا بزرگی، با کامیون به طبیعت گردی از نوع سافاری می برند.
سافاری زمینی دو حالت دارد:
در سافاری زمینی همراه با کمپ کردن، معمولا تعداد نفر کمتری در گروه گردشگری قرار دارد، آنها با کمی اقامت در طبیعت و لمس حیات وحش از نزدیک، با شگفتی های آن بیشتر و بیشتر آشنا می شوند.
در سافاری زمینی به سبک متحرک، تعداد گردشگران در گروه ها تقریبا 4 نفر است، و آنها طی حرکت در مسیر و درون وسیله ی نقلیه خود، از مناطق مختلفی عبور کرده، و به دل حیات وحش می زنند.
پروژه نیوم بهطور استراتژیک در منطقهای با دسترسی به سواحل دریای قرمز و با فاصله کم از شهرهای مهم، از جمله جدة و تبوک، قرار گرفته است. این منطقه به عنوان محور اصلی پروژه و انگیزه اصلی برای جلب سرمایهگذاریهای داخلی و خارجی شناخته میشود.
پروژه نیوم با چشمانداز افزایش رفاه اجتماعی، ایجاد فرصتهای شغلی، توسعه فناوری و جلب سرمایهگذاریهای بینالمللی، به عنوان یک نمونه موفق از توسعه پایدار و هوشمند شهری در منطقه شناخته میشود.
پروژه نیوم نشان از تعهد عربستان به تحولات جوانانه و پیشرفت
یکی از مشهور ترین و قدیمی ترین ورزش های آبی در میان علاقه مندان به ورزش ها و تفریحات آبی قایقرانی با قایق های بادبانی ست. در واقع قایق های بادبانی علاوه بر هیجان انگیز بودن و لذت بخش بودنشان، یک نوستالژی شیرین هم همراه شان دارند. و آن حس و تداعی نخستین دستاورد های بشر در زمینه ی ساخت قایق از آغاز تمدن است. در ابتدا از این قایق ها برای حمل و نقل و حتی کاربرد های نظامی در جنگ نیز استفاده می شد. اما هر چه بیشتر گذشت، با پیشرفت تکنولوژی و تغییر شکل دادن تفریحات، قایق های بادبانی هم از کاربری شان تغییر شکل داده و جنبه های تفریحی نیز کسب کردند. به طوری که امروزه دیگر از آنها بیشتر در عرصه ی ورزش و تفریح فقط استفاده می شود، و حتی تحت نظارت و کنترل فدراسیون ورزشی خاص خودشان نیز می باشند و رقابت هایی را هم در این زمینه برگزار می کنند. که این رقابت ها جهانی بوده و داوطلبانی که دارای شرایط لازم و کافی برای شرکت در این مسابقات هستند، می توانند به آسانی از سر تا سر دنیا در این مسابقات شرکت کرده و شانس خود را برای قهرمانی بیازمایند.
لازم به ذکر است که در ایران قایقرانی با قایق های بادبانی ورزشی نو پاست اما در سال های اخیر پیشرفت های چشمگیری داشته است و هر سال به علاقه مندانی که مایلند به طور حرفه ای در این رشته فعالیت کنند نیز دارد اضافه میشود. پایگاه های اصلی قایقرانی با قایق های بادبانی در دو نقطه از ایران دیده می شود. یکی نوشهر مازندران و دیگری بندر لنگه است.
اما بطور کلی این رشته در سواحل اروپایی و به ویژه استرالیا از رونق خاصی برخوردار است و به عنوان یکی از رشته های ورزشی یا تفریحات پر طرفدار بین مردم رایج است.
قایق های بادبانی، قایق های نسبتا کوچکی هستند که به کمک نیروی باد حرکت می کنند و بستر آنها معمولا دریا های عظیم و یا اقیانوس هاست و قادر به طی کردن مسافت های متفاوتی هستند. جهت حرکت این قایق ها باید همیشه در جهت موافق باد باشد و امکان ندارد که بتوانند در خلاف جهت باد حرکت کنند. زیرا نیروی محرک برای حرکت این قایق ها از باد گرفته می شود و به همین دلیل باید در راستای آن و هم جهت با آن حرکت کنند. از قایق های بادبانی تفریحی هم می توان به صورت انفرادی استفاده کرد و هم می توان به صورت جمعی در آن نشست. پیش از سوار شدن به این قایق ها نیز بهتر است مانند سایر رشته های ورزشی آبی از اطلاعات و مهارت هایی برای هدایت و حفظ تعادلتان روی قایق برخوردار باشید و نکات ایمنی مانند پوشیدن جلیقه ی نجات را فراموش نکنید.
قایقرانی با قایق های بادبانی به دلیل تجهیزات مورد نیاز و ملزوماتش، جز رشته های ورزشی و تفریحی گران و پر هزینه محسوب میشود. هرچند که ورزش ها و تفریحات آبی در همه جای جهان جز تفریحات تجنلی و گران به حساب می آیند و متاسفانه همه قادر نیستند از آنها استفاده کنند.
div id=”85002498898″>
وبسایت مسافرنامه نشریه گردشگری برخط رسانه انجمن سفر، فرهنگ و رسوم دارای مجوز از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است. هدف ما آموزش و اطلاع رسانی در حوزه گردشگری، فرهنگ و رسوم میباشد.
