ورزش بانجی جامپینگ Banjo Jumping  !

شما باید خیلی با دل و جرات و اهل ماجراجویی های پر ریسک باشید که بانجی جامپینگ را به عنوان تفریح و ورزش مورد علاقه تان انتخاب کنید. زیرا در اوج تجربه هیجان انگیز و جذابش نمیتوان خطرات احتمالی آن را نادیده گرفت. در بانجی جامپینگ افرادی را خواهید دید که از ارتفاع ساختمان ها و برج های خیلی بلند، یا از بالای کوه و هر سطح مرتفعی در طبیعت رو به پایین می پرند و سقوط را تمام و کمال تجربه می کنند. اما پیش از فرود کامل جایی بین زمین و سطح مرتفعی ای که از آن پریده بودند، در هوا معلق می مانند. و به کمک طناب بسیار محکمی که عملکرد کشسانی دارد دواره به جای اولشان بازگردانده می شوند.

اما طناب یا مسایل امنیتی در بامجی جامپینگ هر چقدر هم که رعایت شود، باز هم آن فشار و وحشتی که افراد هنگام سقوط به آن شکل تجربه می کنند را نمی توان تصور کرد و هر کسی نمی تواند خودش را در چنین موقعیتی قرار دهد. زیرا می دانیم ترس از ارتفاع یکی از ترس های بنیادین و بزرگ بشر است و کسانی که خودشان را با آن، در چنین شرایطی رو به رو می کنند به راستی شهامت بسیاری دارند.

• ابزار مورد نیاز در بانجی جامپینگ

بانجی جامپینگ یکی از ورزش هایی است که ابزار و تجهیزات مورد نیاز بسیار کمی دارد. و در واقع می توان گفت تمام چیزی که در حین این ورزش پر هیجان نیاز دارید، یک طناب محکم است که به دهانه هایی که برای گرفتن بدن تعبیه شده اند متصل است، و چیز دیگری که باید به آن مجهز باشید، جسارت و شهامت خودتان است!

طناب های بانجی جامپینگ فلزی از جنس لاستیک های فشرده شده هستند که دارای انعطاف پذیری بسیار بالایی بوده و از قدرت و ظرفیت کافی برای تحمل وزن و فشار و حرکات ناگهانی برخوردار می باشند. این طناب ها درون غلاف های پنبه ای نرمی قرار می گیرند، و انواع متفاوتی از نظر سایز و ضخامت و درجه ی تحمل دارند. اما اکثر طناب های موجود و مورد استفاده ضخامتی در حدود 1 تا 3.8 اینچی دارند. برای حفظ ایمنی بهار است به ازای هر 22.5 وزن، یک طناب به دهنه ی نگه دارنده ی بدن متصل شود. با این حال دیده شده که در بعضی موارد در برگزاری بانجی جانپینگ، برخی از یک طناب و برخی دیگر از 5 یا 6 طناب استفاده کرده اند.

دیگر عضو تشکیل دهنده ی وسیله ی پرش بانجی جامپینگ، دهنه ی نگه دارنده ی بدن است که از آسیب رسیدن به فرد جلوگیری می کند. دهنه های نگه دارنده دو نوع هستند. یکی Full Body است که کل بدن را مانند جلیقه های نجات در بر می گیرد. و دیگری دهنه هایی که مانند یک گیره قوزک پا را در بر می گیرند که در برخی مدل های آن دیده شده که تا ساق پا ها بالا آمده و کل ساق را نیز می پوشانند.

به طور کلی در هر ورزشی چه با احتمال خطر و ریسک بالا و چه امن و بی خطر، بهتر است به تمام چهارچوب ها و استاندارد های آن ورزش پیش از انجام دادن آن وارد و واقف باشید و حتما طبق راهنمایی های مربی و راهنمای تان عمل کنید.

• همه چیز درباره ورزش مهیج زمستانی اسکلتون

یکی دیگر از ورزش های هم خانواده ی ورزش های زمستانی ورزش بسیار مهیج اسکلتون SKELETON است. ورزشی شبیه به لوژ سواری که اگز المپیک های زمستانی را دنبال کرده باشید حتما آنها را دز تلویزیون دیده اید. و حتی با فقط تماشای آن نیز آدرنالین در مغزتان ترشح خواهد داشت. اگر بخواهیم به طور مختصر به تاریخچه ی ورزش اسکلتون بپردازیم، گفتنی ست که در سال هاس 1928 تا 1948 و برای اولین بار در سوییس و در شهر سن موریس برگزار شد. پس از آن سالها وقفه ی طولانی ای در برگزاری ورزش اسکلتون به وجود /امد. و تا سال 2002 کسی به این ورزش نپرداخت. اما در سال 2002 بود که دوباره اسکلتون وارد عرصه شد و در شاخه ی رشته های ورزشی المپیک زمستانی قرار گرفت.

شاید پس از دیدن و مقایسه ی لوژ سواری و ورزش اسکلتون با هم، در نگاه اول این دو رشته ی ورزشی برایتان بسیار شبیه به هم به نظر بیایند. اما واقعیت این است که این دو، دو رشته ی کاملا مجزا از هم بوده و در حتی ظاهر نیز تفاوت های ملموسی با هم دارند. اگر کمی توجه کنید متوجه ی حالت قرار گیری شرکت کننده در این دو ورزش روی وسیله ی اسکلتون و لوژ سواری خواهید شد. در لوژ سواری ورزشکار به پشت و به حالت کاملا خوابیده روی سورتمه ی ورزشی اش قرار می گیرد، در حالیکه در ورزش اسکلتون ورزشکار با قفسه ی سینه روی تخته ی اسکلتون قرار گرفته، و با دو دست دو میله ی کناری تعبیه شده در تخته ی اسکلتون را می گیرد و به صورتی مسلط بر وسیله ی ورزشی اش، در پیست شروع به حرکت می کند

ورزش اسکلتون به صورت تک نفره اجزا می شود و حتی ظرفیت سورتمه ی آن نیز برای یک نفر در نظر گرفته شده است. سورتمه های در نظر گرفته شده برای ورزش اسکلتون، سورتمه هایی در اندازه های کوچک هستند که باید در مسیر های پر پیچ و خم و مارپیچی یخی همراه با ورزشکار حرکت کنند. پیست های مسابقات اسکلتون دقیقا همانند پیست های لوژ سواری طولی معادل 1000 متر دارند که شامل 12 پیچ تند نیز می شود و ورزشکار باید سعی داشته باشد با دقت و تمرکز فراوان از این پیچ ها گذر کرده، و ضمن عبور از آنها تعادلش را نیز حفظ نماید. در ورزش اسکلتون شروع حرکت سورتمه به این صورت است که ابتدا ورزشکار مسیری را با سرعت میدود و سپس خودش را با قفسه ی سینه روی سورتمه قرار می دهد و وارد پیست مارپیچ مسابقه ای می شود. تجهیزات اسکلتون نیز مانند لوژ سواری محدود است اما همراه داشتن آنها جز باید های این ورزش است، که علاوه بر قرار گرفتن در دسته ی ورزش های مهیج و لذت بخش، در دسته ورزش های پر خطر نیز قرار می گیرد.

پوشیدن لباس های یکسره ی مناسب برای ورزش اسکلتون و به پا داشتن کفش های ورزشی متناسب و دستکش های مقاوم جز تجهیزات ورزش اسکلتون به حساب می آیند، و مهم تر از همه کلاه ایمنی محافظ سر و صورت است که بدون آن مجاز به وارد شدن به پیست و انجام ورزش اسکلتون خواهید بود.

❖ درباره ی روستای پله کانی و تاریخی ماسوله

روستای تاریخی ماسوله که جز معدود روستاهایی ست که بافتی پله کانی دارد، امروزه به خاطر ساختار عجیب و جالبش، معماری خاص وخانه های گلی و بازارچه های سنتی اش توریست های زیادی را از داخل و خارج ایران به خودش اختصاص داده است. و یکی از فعال ترین قطب های گردشگری استان گیلان در تمام فصول است. و یکی از زیباترینو دیدنی ترین مناظر گردشگری استان گیلان می باشد.

به محض ورود به ماسوله با بافت پله کانی آن رو به رو خواهید شد. و شهر کوچکی را روی بدنه ی کوه خواهید دید با کوچه ها و گذر های باریک و پله ای که خانه هایش روی هم قرار دارند. بافت خانه ها و منازل در ماسوله به این صورت است که سقف یک خانه، حیاط خانه ی دیگر یا بخشی از خیابان است.

❖ موقعیت جغرافیای و تاریخچه ی ماسوله

روستای تاریخی ماسوله در استان گیلان است و در ضلع شرقی یکی از رشته کوه های تالش و در سراشیبی کوه واقع شده است. ماسوله به دلیل نوع معماری خانه ها و بافت شهری اش، در ایران و خارج از ایران به شهرت چشمگیری رسیده است. ماسوله به لحاظ موقعیت جغرافیایی در 26 کیلومتری جنوب غربی شهر فومن و 65 کیلومتری جنوب غربی شهر رشت واقع شده است.

اختلاف ارتفاع از پایین ترین نقطه ی آن تا بالاترین نقطه ی آن چیزی در حدود 100 متر است. ماسوله در گذشته به دلیل بودن تقاطع مهمی از گذر گاه های کوهستانی میانی مناطقی مانند آذربایجان و زنجان و گیلان و تالش دارای موقعیت استراتژیک و نظامی حایز اهمیتی بوده است. و اهمیت این موقعیت نظامی در زمان فتحعلی شاه دو چندان شد زیرا در آن زمان ماسوله به طور کامل در دست ارتش بود و برای توپخانه ی ایران گلوله تولید می کرد.

بومی های قدیمی ماسوله آنجا را دارای دو بخش ماسوله ی قدیم و ماسوله ی جدید می دانند. و می گویند ماسوله ی جدید پس از اینکه اهالی ماسوله ی قدیم آنجا را به دلیل شیوع طاعون ترک کردند در طرف دیگر کوه شکل گرفت.

در ابتدا ماسوله دارای حدودا 6 محله به نام های : کشه سر علیا، کشه سر سفلی، ریحانه بر، خانه بر، مسجد بر و اسد محله ، 2 یا 3 کاروانسرا، 2 حمام و بازارچه ای شامل 400 مغازه ی کوچک بود. که معمولا در زمستان و به دلیل سختی مسیر و کمبود امکانات خالی و سوت و کور می ماند. اهالی ماسوله عموما تالش هستند و زبان آنها به زبان ماسوله ای معروف است.

در ماسوله و لا به لای گذر های پله کانی و باریکش بازارچه ها و کافه های سنتی ای را خواهید دید که لذت نوشیدن یک استکان چای ساده را در آن منظره برایتان چندین برابر خواهد کرد.

❖ جاذبه های دیدنی

1) بافت و معماری ماسوله با خانه های گلی شاید به تنهایی یکی از عوامل و جاذبه هایی باشد که ماسوله را تبدیل به جایی کند که یکبار حداقل آن را میبایست دید.

2) بازارچه ی محلی و سنتی صنایع دستی ماسوله به عنوان یکی دیگر از شاخص های شهری در جاذبه های گردشگری این شهر

3) بازارچه ی محلی با خوراکی های محلی مانند کاکای ماسوله ایو نان روغنی ماسوله

4) پارک جنگلی ماسوله با بناهای سنتی و اصول معماری و مهندسی منحصر به فردش

❖ اقامتگاه های ماسوله

در ماسوله هم می توانید در هتل ها اقامت داشته باشید و هم در خانه های گلی محلی که توسط بومیان برای اقامت موقت اجاره داده می شود. اقامت در هر دو محیط تجربه ی دلچسبی خواهد بود زیرا شبهای ماسوله بی نظیر است. شهر یا بافت پله کانی اش غرق در سکوت و نورهای ملایم چراغ های تیر برق می شود. و تماشای طلوع آفتاب میان خطوط سبز و آبی آسمان و کوه تجربه ای فوق العاده دلچسب و به یاد ماندنی خواهد بود.

• همه چیز درباره ورزش زمستانی مهیج لوژ سواری LUGE

لوژ  LUGE یا لوژ سواری یکی از ورزش های زمستانی بسیار مهیج و جذاب است که حتما در تلویزیون مسابقاتش را دیده اید. لوژ ها در واقع سورتمه هایی هستند با نحوه ی استفاده ی کمی متفاوت. ورزشی که در آن ورزشکار به صورت خوابیده به پشت، روی این سورتمه ها یا تخته های مخصوص لوژ سواری قرار گرفته، دست هایش را در کنار بدنش میگذارد و در یک مسیر مارپیچ یخی سر میخورند. خواستگاه ورزش لوژ سواری را می توان سوییس و کانادا دانست، زیرا هم بیشترین آمار در تعداد شرکت کننده را دارند و هم اکثر مسابقات این رشته در این دو کسور برگزار می شود. لوژ تقریبا در سال 1870 میلادی بود که به عنوان یک ورزش به طور رسمی شناخته شد، و اولین دوره ی مسابقاتش نیز در همان سال 1870 در کشور سوییس برگزار شد. همچنین در سال 1964 نیز برای نخستین بار، حضور در میان ورزش های زمستانی در المپیک را هم تجربه کرد. تخته های لوژ سواری با ظرفیت های تک نفره و دو نفره طراحی شده اند. که تخته های لوژ تک نفره وزنی معادل 21 تا 25 کیلوگرم دارند، و تخته های لوژ دو نفره وزنی حدود 25 تا 30 کیلوگرم. رمز این ورزش زمستانی در این است که لوژ سوار سعی کند تمام وزن خود را به عقب متمایل کرده و به کمک دو قطعه ی فولادی که در قسمت پایینی تخته ی لوژ و زیر کفش هایش تعبیه شده اند، هدایت لوژ و تهادلش را حفظ کند و در مواقع نیاز از آنها به عنوان ترمز استفاده کند. زیرا هیچ وسیله ی خاصی یا حتی ترمزی برای کنترل و هدایت سورتمه های لوژ سواری وجود ندارد.

سرعت لوژ سوار در این ورزش در حدود 130 تا 140 کیلومتر در ساعت است. و می توان گفت لوژ سواری یکی از حساس ترین ورزش ها در زمینه ی قوانین ثبت زمان است. زیرا هر ثانیه در ثبت زمان در این ورزش از اهمیت ویژه ای برخوردار است و در واقع زمان با در نظر گرفتن هزارم ثانیه ثیت می شود. و قانون زمان گیری آن معمولا اینگونه است که در اکثر مسابقات لوژ سواری، ایتدا 4 بار رکورد گیری زمانی انجام می شود و سپس در نهایت اقدام به ثبت می کنند. لوژ سواری در پیست های یخی متناسب با نیازهای این ورزش انجام می گیرد که معمولا طول مسیر در این پیست ها به 1000 متر می رسد و دارای 12 پیچ نسبتا تند است.

سرعت زیاد این ورزش، و عدم کنترل و هدایت لوژ توسط لوژ سوار، آنرا به یکی از پر ریسک ترین و پر خطر ترین ورزش های زمستانی تبدیل می کند. اما وجود همه ی این احتمالات نیز نتوانسته از طرفداران و علاقه مندان این ورزش مهیج و جذاب بکاهد و مانع شرکت دوستدارانش در این رشته ی ورزشی شود. از جمله تجهیزاتی که برای لوژ سواری به آن نیاز دارید می توان به ابتدا یک سورتمه یا تخته ی لوژ، بنا به ظرفیت دلخواهتان اشاره کرد و سپس یک لباس یکسره ی مناسب برای لوژ سواری و همچنین کفش های مخصوصش و مهم تر از همه ی اینها کلاه ایمنی لوژ سواری که یک شیشه ی مخصوص هم برای محافظت از کل صورتتان دارد. و می توان گفت بدون آن حتی فکر لوژ سواری را هم نباید بکنید.

❖ همه چیز درباره ی ورزش مهیج پارکور Parkour

نام پارکور Parkour را حتما در لیست عجیب ترین و هیجان انگیز ترینورزش های جهان دیده اید. پارکور بازها که همان ورزشکاران پارکور هستند، را احتمالا در برخی پارک ها یا در تلویزیون دیده باشید. آنها آزادانه روی هر سطحی با انعطاف پذیری بالا رکت می کنند. معنی لغوی پارکور را اگر بررسی کنید شاید تا حد زیادی برایتان این ورزش مهیج و پر فعالیت را توجیه کند. پارکور در لغت به معنی یک فعالیت ورزشی همراه با جا به جایی های سریع و سبک است و حرکات آن شامل انواع پرش ها دویدن ها و بالا رفتن از سطوح است. حرکات ورزشی در پارکور بیشتر جنبه ی نمایشی دارند.

پایه گذاری و ابداع پارکور توسط یک سرباز فرانسوی به نام ریموند بلRaymond Belle صورت گرفت. او در صدد به وجود آوردن یک روش جدید برای تعقیب و گریز ها بود و مسلما برای اینکار آمادگی جسمی لازم در کنار تکنیک های خاص حرف اول را می زد. در نهایت این روش توسط پسر این سرباز فرانسوی به صورت مدون ارایه شد. پارکور با نام امروزی اش برای اولین بار در پاریس و با الهام از ورزش های نظیر آمادگی جسمانی و ژیمناستیک در راستای کمک به مردم در مواقع اضطراری و حساس به وجود آمد و کاربری آن هر روز بیشتر شد و پا به عرصه های مختلفی گذاشت. برای مثال به جز جنبه های ورزشی و نمایشی، پارکور امروزه در اداره پلیس و برای کاربری های این چنینی نیز کاربرد فراوان و بسزایی دارد.

پارکور را علاوه در جنبه های ورزشی و می توان به عنوان یک هنر هم در نظر گرفت. هنر پرورش و تسلط و کنترل روی بدن و افزایش توانمندی و باور در خود. پارکور علاوه بر توانمندی ها جسمی به مهارت ها و توانمندی های ذهنی نظیر تمرکز، دقت و کنترل هیجانات به خصوص غلبه بر ترس دارد. و می توان گفت اصلی ترین و ابتدایی تمرین برای شروع پارکور غلبه بر ترس است.

برای اجرای حرکات ورزشی و نمایشی پارکور استادیوم ها یا فضاهای خاصی در نظر نمی گیرند معمولا. و می توانید پارکور باز ها را در محیط هایی مانند پارک ها و زمین های بازی یا ساختمان های نیمه کاره ی رها شده در حال انجام ورزش ببینید.

برای ورزش پارکور تجهیرات خاصی وجود ندارد. برای مثال آنها معمولا از لباس های خاصی استفاده نمی کنند. و لباس های پارکور بازها معمولا لباس های عادی یا لباس های ورزشی ساده است. تجهیزات ایمنی هم در آنها دیده نمی شود. اما تنها موردی که شاید کمی در پارکور اهمیت داشته باشد استفاده از کفش مناسب برای انجام آن است. زیرا به نظر می رسد بیشترین مسیولیت در حرکات پارکور بر عهده ی پا است. حفظ تعادل و سفت کردم پاها در جای مناسب یکی از مهم ترین عوامل در درست انجام دادن این ورزش است. کفش های پارکور بهتر است سبک و راحت بوده و ترجیحا کمی گردن داشته باشند تا از ساق پاها محافظت کنند. و دارای چسبندگی مناسبی باشند تا پارکور باز بتواند در جای درست با محکم کردم پاهایش تعادلش را حفظ کرده و حرکات صحیحش را ادامه دهد. وسایل جانبی نظیر مچ بند یا دستکش های نازک ورزشی نیز ممکن است برای پارکور کارآمد باشد.

• ورزش های آبی هیجان انگیز !

ورزش های آبی امروزه یکی از پر طرفدار ترین رشته های ورزشی در دنیا هستند. به محض اینکه حرف از ورزش های آبی به میان می آید، بلافاصله اول یاد رشته هایی مانند شنا یا قایقرانی می افتیم. اما امروزه همه حتی در ورزش به دنبال تجربه ی هیجان بیشتر و تحریک حس ماجراجویی شان هستند. از این رو در هر رشته ی ورزشی با توجه به امکاناتش زیر شاخه هایی به وجود آمده که شکل جذاب تری به خود گرفته اند و طرفداران و علاقه مندان بیشتری را به خود اختصاص داده اند.

در زمینه ی ورزش های آبی مهیج و پر نشاط می توانیم به موارد زیر اشاره کنیم:

• جت اسکی
• قایق بادبانی
• اسکی روی آب
• رفتینگ
• غواصی
• پاراسل

البته چون امکان دسترسی به تقریبا تمامی رشته های ورزشی برای عموم مردم آسان گشته است، امروز بسیاری از رشته های ورزشی جنبه های تفریحی بسیاری نیز بدست آورده اند. و بسیاری از علاقه مندان به این رشته های ورزشی ترجیح می دهند به طور تفریحی و تفنی به آنها بپردازند، و در کنار اینها عده ای دیگر دلشان می خواهد در این زمینه ها حرفه ای شده و در رقابت هایش شرکت کرده و مقام کسب کنند. خصوصا در فصول گرم سال افراد بسیاری به سمت ورزش های آبی می روند و از هیجان و نشاط ناشی از آن لذت می برند. تمام زیر شاخه های نام برده در بالا نیاز به تمرینات دشوار تری برای یادگیری و صرف زمانی برای آموزش صحیح دارند. زیرا بسیاری از این رشته های ورزشی یا تفریحی بدون داشتن مهارت های لازم و کافی امکان پذیر نیستند.

• جت اسکی Jet Ski

جت اسکی در واقع هم نام یکی از شاخه های ورزش های آبی، و هم نام وسیله ی مورد نیاز برای آن است. جت اسکی جدا از دنیای رقابت و ورزش، امروزه یکی از تفریحات جذاب و پر طرفدار در شهر های ساحلی است. جت اسکی ها در واقع قایق هایی با ابعادی به مراتب کوچک تر از سایر قایق ها، با ظرفیت یک یا دو نفر هستند که از سرعت بسیار بالایی برخوردارند. تجریه ی سرعت و راندن در آب تجربه ای شور انگیز و پر نشاط است به همین دلیل جت اسکی خصوصا در فصل های گرم طرفداران پر و پا قرصی دارد. درست است که جت اسکی و کلا ورزش های آبی در شهرهای ساحلی امکان پذیر اند، اما خوشبختانه به دلیل اندازه ی مناسب جت اسکی ها، در دریاچه های مصنوعی نیز می توان از آنها استفاده کرد و لذت برد.

قبل از شروع جت اسکی حتی به صورت تفریحی نیاز است که آموزش مختصری دیده باشید تا بتوانید تعادل خودتان و قایق را در حرکت با سرعت زیاد حفظ کنید. می توان گفت مهم ترین نکته در راندن جت اسکی حفظ تعادل و کنترل قایق است.

• تجهیزات مورد نیاز جت اسکی Jet Ski :

برای حفظ امنیت بیشتر و خیالی آسوده تر سعی کنید موارد زیر را پیش از سوار شدن حتما همراه خود داشته باشید:

• Wet Suit یا لباس های یک سره ی ضد آب که از شما در برابر نفوذ آب و تابش شدید خورشید محافظت کند
• جلیقه ی نجات برای پوشیدن روی لباس شخصی تان
• عینک شنا
• کفش های مناسب برای ورزش های آبی
• کلاه ایمنی مخصوص
• یک سوت آویز به گردن، که در صورت افتادن در آب به کمک آن غریق نجات را مطلع کنید

• شگفتی های کویر مرنجاب

ممکن است شما تجربه ی سفرهای طبیعت گردی بسیاری داشته باشید، اما به طور یقین می توان گفت جنس سفر های کویری  خصوصا سفر به کویر مرنجاب با دیگر سفر های طبیعت گردی بسیار متفاوت خواهد بود. کویر مرنجاب یکی از معروف ترین و دیدنی ترین نقاط کویری ایران می باشد که هر ساله از سرتاسر ایران و حتی خارج از ایران برای دیدن و تجربه ی سفر به کویر به آن سفر می کنند.

سفر به کویر مرنجاب با آسمان مملو از ستاره اش در شب و خطوط افق که به زیبایی میان آسمان و زمین پیوند شده اند، آنقدر اسرار آمیز و غافلگیر کننده خواهد بود که پس یکبار دیدنش بارها و بارها به دوباره دیدنش مشتاق خواهید شد.

• موقعیت جغرافیایی و آب و هوایی کویر مرنجاب

کویر مرنجاب در قسمت شمالی شهرستان آران بیدگل، واقع در کاشان، و در استان اصفهان قرار گرفته است.

برای سفر به کویر مرنجاب، اگر از سمت تهران قصد حرکت به مرنجاب را دارید، با ورود به اتوبان قم-تهران و سپس در ادامه اتوبان قم-کاشان مسیرتان آغاز می شود تا به روستای آران بیدگل برسید. پس از رسیدن به روستای آران بیدگل مسیری در حدود 45 کیلومتر تا رسیدن به کویر مرنجاب در پیش خواهید داشت.

ارتفاع کویر مرنجاب از سطح آبهای آزاد اطراف چیزی در حدود 850 متر می باشد.

آب و هوای کویر مرنجاب نیز مانند تقریبا تمامی مناطق کویری ایران روزهای به شدت گرم و داغ و شب هایی سرد دارد. این اختلاف دمایی در شب و روز کاملا در مناطق کویری طبیعی ست. بنابراین به طور کلی بهترین فصول برای سفر به کویر مرنجاب فصول بهار یا پاییز خواهد بود.

• جاذبه های طبیعی، تفریحی و گردشگری کویر مرنجاب

اگر تجربه ی سفر به کویر را داشته باشید، هیچ چیز در کویر دلچسب تر از پیاده روی های شبانه روی دشت های ماسه ای و نشستن زیر طاق آسمان و تماشای ستارگان در آسمان صاف کویر نخواهد بود.

در کنار استفاده از این مناظر لذت بخش، تفریحات دیگری مانند سافاری و آفرود با موتور های چهار چرخ و ماشین های شاسی بلند دو دیفرانسیل، شتر سواری نیز بر روی تل ماسه های کویر مرنجاب منتظرتان خواهد بود.

علاوه بر اینها اگر جز علاقه مندان به طبیعت و زیست بوم های متفاوت باشید، گفتنی ست که کویر مرنجاب یکی از معدود مناطق کویری ای می باشد که در زمینه ی پوشش های گیاهی و جانوری بسیار غنی ست. و می توان گفت دارای تنوع بسیار زیادی در پوشش های گیاهی اش می باشد. به عنوان مثال شما در طبیعت مرنجاب گیاهانی از جمله گز، شور پسند و دم گاوی در کنار هم خواهید دید.

یکی دیگر از مهم ترین جاذبه های طبیعی در کویر مرنجاب، دریاچه ی نمک آران و بیدگل است که در قسمت شمالی شهرستان آران و بیدگل قرار گرفته است. البته لازم به ذکر است که از جهات دیگر نیز به جاذبه های طبیعی دیگری همچون کویر بند ریگ، پارک ملی کویر، دریاچه های نمک حوض سلطان و حوض مره و نیز کویر مسیله منتهی می شود.

• همه چیز درباره ی ورزش مهیج زمستانی اسنومبیل رانی

شاید شنیدم نام اسنومبیل رانی یا معادل فارسی آن که ” برف رو ” است، در میان زیر شاخه های ورزش های زمستانی کمی برایتان عجیب به نظر بیاید. زیرا در مناطق برفی که استفاده از وسایل نقلیه ی دیگر تقریبا امکان پذیر نیست یا بسیار دشوار است، خصوصا در خارج از ایران، دیده ایم که  با خودروهای موتوری کوچکی که معمولا ظرفیت آنها یک یا دو نفر است و مناسب برای حرکت در برف طراحی و ساخته شده است، عبور و مرور می کنند. و کاربری های بسیاری نیز در زمینه های مختلف دارد. این خودرو های کوتوری کوچک پس از مدتی جای سورتمه ها را در مناطق شمالی آمریکا گرفت. زیرا امن تر و محکم تر به نظر می رسید. ابتدایی ترین نوع اسنومبیل ها یا برف رو ها در سال 1924 طراحی و ساخته شدند و رفته رفته با احساس نیاز بیشتر و به کار بردن تکتولوژی های پیشرفته تر در آنها، انواع مدرن تری از برف رو ها کم کم به بازار عرضه شد و مورد استقبال بسیاری هم قرار گرفت. و امروزه جدای از تمام کاربری های دیگرش در مناطق ذکر شده، به عنوان یک وسیله ی ورزشی و تفریحی بسیار مهیج از آن استفاده می شود و در دنیای ورزش نیز از علاقع مندان و طرفداران خاص خودش برخوردار است. از جمله دیگر کاربری های برف رو ها یا همان اسنومبیل ها به جز مقاصد تفریحی و ورزشی، می توان به کاربرد آن برای پلیس ها، کشاورزان و دامداران، تعمیر کاران خطوط تلفن و شکارچیان نیز اشاره کرد.

ساختار این خودروهای کوچک برف رو، از موتور های بنزینی یک یا دو سیلندری تشکیل شده است که تقریبا سرعتی معادل 80 کیلومتر بر ساعت دارند. اما لازم به ذکر است که در مدل های مسابقه ای این برف رو ها که موتورشان عموما قوی تر است، سرعت این دستگاه ها به 190 کیلومتر در ساعت هم می رسد. اسنومبیل ها دارای یک جت اسکی در قسمت جلویی شان هستند و توسط یک فرمان که به آن متصل می شود هدایت و کنترل می شوند. اسنومبیل ها دارای 6 تا 8 لاستیک کم باد هستند تا بتوانند به راحتی روی برف حرکت کنند. اما وظیفه ی به حرکت در آمدن تایر ها و شروع حرکت برف رو ها به وسیله ی چرخیدن یک تسمه ی لاستیکی که روی سطحش دارای میله های فولادی کوچک است، صورت می گیرد. میله های فولادی در روی آن تسمه ها در برف فرو رفته و موجب سهولت در حرکت وسیله های موتوری بر روی برف می شوند. اسنومبیل ها در کنار تمام مزایا و کاربری هایشان، دارای معایبی نیز می باشند. از جمله این معایب، سر و صدای زیاد آنها به هنگام حرکت است. یا از بین بردن و آسیب زدن به پوشش های گیاهی و محصولات کشاورزی. و از همه ی اینها مهم تر خطرات احتمالی برای سرنشینانش، به علت سرعت زیاد آنها، که آمار این خطرات و آسیب های وارد کرده اش تا کنون کم هم نبوده است می باشد. بنابراین اکیدا توصیه می شود پیش از امتحان کردن این ورزش حتما قبلا آموزش مختصری در خصوص نحوه ی کار با خودرو و کنترل و هدایت آن ببینید و از لوازم جانبی و تجهیزاتی که ایمنی شما را فراهم می کنند حتما برخوردار باشید.

• پاراسل Parasel !

اگر که جز علاقه مندان به ورزش های آبی و تفریحات آبی هستی، بی شک پاراسل جز تفریحات مورد علاقه تان هواهد بود. پاراسل یکی از لذت بخش ترین و هیجان انگیز ترین انواع تفریحات و ورزش های آبی است. تعریف کلی پاراسل می شود چتر بازی بر فراز دریا و تجربه ی لذت بخش همزمانی از آب و باد و پرواز است. پاراسل در واقع به چتری که با آن موفق به پرواز می شوید نیز گفته می شود. در این ورزش مهیج شما به وسیله ی چتر هایی که به آنها پاراسل می گویند و به کمک یک طناب محکم به قایق متصل می شوند پرواز را تجربه می کنید. قایق با سرعت در آب حرکت می کند و باعث ارتفاع گرفتن هرچه بیشار چتر پاراسل می شود و شما را به دنبالش در هوا می کشد. در واقع با این اوصاف تقریبا می توان گفت که پاراسل هم در دسته ی ورزش های هوایی قرار می گیرد و هم در دسته ی ورزش های آبی.

پاراسل نیاز به آموزش خاصی ندارد، فقط کافیست پیش از سوار شدن بر چتر های پاراسل، به کمک و با همراهی یک کاربلد در این زمینه، خودتان را به تجهیزات ایمنی لازم برای این کار مجهز کرده و منتظر حرکت قایق و اوج گرفتن تان بمانید. مدت زمان پاراسل های تفریحی عموما 10 دقیقه است و پس از پایان این مدت قایق به سمت ساحل رفته و از سرعتش می کاهدف با اینکار شما به همراه چتر در ساحل به آهستگی فرود می آیید.

• اسکی روی آب

یکی دیگر از زیر شاخه های پر طرفدار ورزش های آبی، اسکی روی آب است. اسکی روی آب هم مانند زیر شاخه های دیگر ورزش های آبی به دلیل استقبال قابل توجه عده ی زیادی دوستدارانش، جنبه های تفریحی بسیاری نیز پیدا کرده است. و دیده می شود که همه ساله خصوصا در فصول گرم سال یا در سفر به شهر های ساحلی، توریست ها یا بومیان علاقه زیادی به آن نشان داده اند. این ورزش آبی در آمریکا متولد شد و در آنجا پیشرفت چشمگیری در حتی بخش مسابقات بدست آورد.

در اسکی روی آب شما وسیله ی ساده ای در اختیار دارید که اصطلاحا به آن همان اسکی می گویند، آنرا به پا می کنید و روی آن می ایستید، و بعد توسط یک وسیله ی آبی موتور دار یا همان قایق های موتوری، روی آب کشیده می شوید. قایق ها با سرعت حدودا 30 کیلومتر در ساعت شما را به دنبال خود روی سطح آب می کشند، و وظیفه ی مهم شما حفظ تعادل و جهت دهی درست به تخته ی اسکی زیر پایتان است.

اسکی روی آب انواع گوناگونی دارد. مانند اسکی با تخته، اسکی در آب های خروشان، اسکی پرشی و نمایشی، که از جمله اشکال متفاوت اجرای اسکی هستند. مسابقات اسکی معمولا در پیست ها آبی با طول 200 متر و عرض 20 الی 25 متر برگزار می شوند که به وسیله ی توپ های بادی یا گوی های شناور حریمش مشخص شده است. برخورداری از قدرت بدنی کافی و بالا تنه ای قوی از شروط شرکت در این مسابقات و سطح پیشرفته ی آن است. برای اینکه باید بتوانید به خوبی دستگیره ای که با آن توسط یک طناب به قایق وصل شده اید را بگیرید و تعادلتان را حفظ کنید.